6
Hy hie in glûpende hekel oan gejeuzel. Mei in pear ynliedende neatsizzers oer it waar of de wrâld koe er frede ha, mar nei in minút of fiif waarden de opfettings fan elk hifke. Hy woe sa gau mooglik it fleis yn 'e kûpe keure om derefter te kommen oft der geastlike djipgong yn siet, mei oare wurden: oft it syn opfettings dielde. Efterôf typearre er dêr de minsken dan ek op:
‘Kinst goed mei him prate,’ as wol: ‘Mei him falt net te praten.’ Dat elke foarm fan freonskip ûnder dit kritearium kânsleas wie, ûntgong him. Freonskip as begryp stie winliken by him al yn in faai ljocht. It boek Hoe maakt u vrienden en goede relaties? hat er nei alle gedachten nea útlêzen.
Hy hie krityk op fermiddens dêr't ik sûnt myn santjinde yn ferkearde. En ek dy tsjinnichheid wie oplutsen út sitaten. Mei de finger omheech stie er foar my.
Zeg mij wie uw vrienden zijn, en ik zal u zeggen wie gij zijt. Wie it in wurd fan Augustinus? Ik ha it faak hearre moatten. It koe ek mei in wiisheid fan De Genestet:
Wees uzelf, zei ik tot iemand, maar hij kon niet: hij was niemand.
Dêr seach er my sa ferneatigjend by oan, dat ik my ôffrege wa't hý wie.
Us mem gong sa no en dan in middei mei har suster Wil nei de stêd. Soks wie altyd in aventoer, want se rekke har alle kearen wer kwyt yn 'e drokte. Wil miende om it hurtsje ien yn byld te krijen dy't se al herwaarts jierren net sjoen hie en dan sette se dêr optein roppend yn in sjutteldrafke op ta, om pas as se de persoan oan 'e mouwe luts yn 'e rekken te krijen dat se har fersinde. Doe't se yn 'e V&D wer ris poater wie, liet ús mem har omroppe. It boadskip
Auteursrechtelijk beschermd