It ferset

15

Snein 12 april. Peaske. Oan ús heit liket it opstanningsboadskip amper bestege. Hy hinget yn 'e rolstoel yn 'e húskeamer.

Hy hat troch dat ik it bin, mar prate slagget him min. Ik fernim hoe nuodlik it is om wat te sizzen ast gjin antwurd krijst. Meidielings oer it waar en de reis hingje sinleas yn 'e romte. Ik somje wat fragen op:

‘Is heit der al lang ôf? Sil ik tee helje? Hoe is it no mei de pine op 't boarst? Hat tante Elske noch west? Buorfrou Aal? Hieltyd folstiet er mei kielskrabjen, skodholjen of bryk mykjen.

Wy meitsje ús rûntsje, ik moat him in pear kear beethâlde om't er foaroer driget te fallen of mei de slingerjende hân tusken de speaken komt. Dan wol er dochs noch wat sizze:

‘De nachten binn'... de nachten binn'...’ Ik help him oan it ferfolch. It giet oer ûnrêstige dreamen, betize tinzen.

‘Alles trochelkoar.’

‘Als hij niet goed moe is,’ seit Melanie Sandet mei ynholden driging, ‘probeert hij zijn bed uit te komen. Wij gaan regelmatig kijken, maar het kan een keer mis gaan.’ Se stiet efter de lytse baalje troch de gerdynskreef fan har flaakshier te loeren en makket in gebeart fan ûnmacht.

‘Hoe giet it mei it iten?’

Se lûkt oan 'e noas.

‘Hij wil nu ook de vla niet meer. Een paar slokjes drinken, thee,

[p. 287]

appelsap, meer wil hij niet. En hij laat zich niets opdringen. Je wordt er soms...’

‘Heit moat wol ite hear,’ hâld ik him foar.

‘Fan wa?’ freget er stikelich.

Om fjouwer oere lizze se him wer op bêd. Hy hâldt de holle stiif fiif sintimeter boppe it kjessen. As ik sis dat it hjoed Peaske is en him freegje oft ik him wat foarlêze sil, grommelet er:

Wat zoekt gij de levende bij de doden? Hij is hier niet.

Hy hâldt him fierders katoen en ik nim ôfskied.

Rust mijn ziel, flústert er. Foar it earst sûnt wiken sjoch ik wer triennen. ‘Femke doarmet hjir ek earne om.’

Bûten sitte fûgeltsjes elkoar kritend efternei.

As ik de keamer út rin, leit er noch mei de eagen wiid iepen.

Underweis spilet my dy kryptyske reaksje yn 'e foarm fan in bibeltekst troch de holle.

Wat zoekt gij de levende bij de doden? Hij is hier niet.

Sjocht er Bethesda as in tsjerkhôf? Suggerearret er dat er der sels al net mear is? It is drok op 'e wei. Sikers. Friezen op 'en paad nei Limburch en Limburgers nei Fryslân, Dútsers op 'en paad nei de see en Nederlanners nei de bergen.