Overblyfselen van echtgeluk



[pagina 16]
Ten eersten verjaardage van myn dochtertje Lucretia Johanna van Winter. Gevierd op voorland: den 15^den van April, 1786. Creesje! Jansje! dierbaar pandje! Eenig kindje uit mynen echt! Telgje van myn minzaame antje! Als uw moeder, blyde, oprecht! 'k Zie in u myn moeder leeven, Overschot van muhls geslacht! 'k Heb u winters naam gegeeven, Van der poortens toegebragt.
[pagina 17]
't Zuiver bloed vloeit in uwe adren Dier geslachten, waarin deugd Altoos 't erfgoed was der vadren En 't verstand de bron der vreugd. Mogten wy ook zelf nadezen, Door 't voldoen aan onzen pligt, Onzer naamen waardig wezen, 't Strekte een spoor voor u welligt. 't Eerste jaartje van uw leven, Teêrgeliefde tedre spruit! Heeft myn ziel een vreugd gegeeven, Die geen pen of tong ooit uit! Uwe gulle en heldere oogen, Spiegels van uw zieltjelief, Houden vader opgetogen, Ooms en tantes hartedief! Zie uw zusjes u verjaaren, Vrolyk yvren op uw feest; Zie hier popjes, bloemen, blaêren; Dichtjes, die gy nog niet leest.
[pagina 18]
Groei in ziel en lichaamskrachten, Groei zo voort, aanminnig kind! Mogt ge altoos uw' pligt betrachten, En van ieder zyn bemind! Dat is 't geen wy uit den hoogen Smeeken van den Hemelheer: Die slaat nimmersluimrende oogen Op de onnozelheid ter neêr. De onschuld trekt zyn welbehagen, De onschuld troont zyn' zegen af: Ligt schenkt hy myn jansje dagen, Als zyn goedheid reeds haar gaf.