Borgerliicke Huyshouding

Derde Handelingh. Vierde wtkomst.

Moeder des Huysghesins.

Ist niet een byster werck, dat mijne Meyt haer praten
Om niemants will’, oock watmen seyt, niet en kan laten.
Wanneermen slapen sal, of aen de Tafel gaen
Soo is sy d’eerste, en blijft nieuwers praten staen.
Maer alst van nood’ is datmen d’hant steeckt uyt de mouwe,
Waert wel van nood’ dat ick het werck alleen doen souwe.
’K en dorst niet segghen, als Roel teghenwoordigh was:
Sy houden ’tbeyd’ met een, en treden eenen pas.
Wat den eenen gheschiet, moet d’ander terstont weten:
Wat d’ander niet en knauwt, den eenen niet sal eten.

[fol.  C4r]

 

Als ick het segghen sal. Wat isser toe te doen

 

Zy steken tsamen haer hoofden in een Caproen.

 

Soo dat ick om en om, waer ick my wend of keere,

 

Niet anders vinden kan dan verdriet en hert zeere.

 

Mijn Man heeft noch vermaeck, en schept noch vreuchde soet

 

Int wel-leven en deught tot sijn Sonens voorspoet

 

En ’tzijn doch Sonen al: wat kunnen my die wesen

 

Tot mijnes herten lust, ofte behulp in desen?

 

Zoo God my had vetleent een Dochter, mijns ghelijck,

 

Ick meyn niemant en soud’ met my sijn even rijck.

 

Ick soud’ mijn huys alleen met haer kunnen ophouwen,

 

’Kwedd’ gheen Meysens mijn Karr’ langer beschijten souwen.

 

Indien men is te vreen, men wert door haer ontstelt:

 

En daer voor gheeftmen haer tgansche Iaer kost en ghelt.

 

En soomen wat secreets heeft in zijn huys verborghen

 

Dat het niet door de Meyt ontdeckt werdt moetmen sorghen.