Gedichten

[p. 115]

Op de emblemata van den wijtvermaerden poëet Jacob van Zevecote.

Siet hier een hoogen geest, die op de steyle trappen

Geset heeft zynen voet van d'hooge wetenschappen.
Siet hier een moedig hert: siet hier der Musen vrient,
Die al zijn leven lanck aen Phaebo heeft gedient.
Wat hy voor eene sy, dat kont ghy licht bemercken,
Dat kont ghy hier uyt sien, dat kont ghy hier uyt mercken,
Hy is van wetenschap het recht' en ware beelt
Dat Gent heeft voortgebracht, dat Vlaendren heeft geteelt,
Die niet met hardigheyt, noch oock door strenge wetten
U leeret tot de deugt u leven aen te setten;
Maer met een syden snoer u tot de selve treckt,
Met soete rymery hy u daer toe verweckt.
Ghy siet hem Venus vier niet stoken ofte blasen,
Ghy sult hem hooren niet van geyle minne rasen:
Maer eerlick ommeganck is meest zijn oogenmerck,
Daer hy u toe verweckt, hier toe streckt al zijn werck.
Daerom het noodig is, wilt ghy de deugt hanthaven,
Dat ghy u selven schickt om dees leer na te draven:
Wilt ghy van ydereen geacht sijn en geëert,
Volgt naerstich dese les, die u hier wort geleert:

[p. 116]

 

Hoe dat ghy alderbest met and're sult verkeeren,

 

Dat kont ghy hier uyt sien, dat kont ghy hier uyt leeren.

 

Komt hier, lief-hebbers, komt, en laet ons al te saem

 

Vereeren desen geest, en prysen zynen naem;

 

Die nu geresen is ver boven op de wolcken,

 

Dewelck nu over al bekent is by de volcken,

 

Italien sal selfs zijn naem verswygen niet,

 

Vranckrijck en Nederlant zijn eere bloeyen siet.

 

Komt Susters alle dry, brengt myrten en laurieren,

 

Om 't hooft van desen helt op 't lieflicst te vercieren,

 

Komt hier, ghy Phaebi volck, set herwaerts uwen voet,

 

Ontfangt u med'gesel met eenen soeten groet.

 

 

 

Lijdt ende mijdt,

 

 

 

A. Foortius.