Gedichten

[p. 215]

Oversettinge van de Grieksche veersen des auteurs, beginnende: Τοιαῦτα τοίνυν.

Dit dan om de vrees te dwingen,

En te sluyten uyt het hert,

Die Nature met doet bringen

Ider die geboren wert,

Heb ick al die sijn genegen

Om te leeren voorgeleyt:

Want hy vry wat heeft verkregen,

Die wel uyt het lichaem scheyt.

Het is veel te konnen dragen

Sonder droefheyt, sonder traen,

Dat men niet en kan verjagen,

Dat men niet en kan ontgaen.

Want al dat hier is in 't leven,

Rijck en bystier, out en jonck,

Moet sich door dien weg begeven,

Moet al leeren desen spronck.

Wat maer heeft gesien de stralen

Van de son en van zijn licht,

Moet de doot zijn schult betalen,

Is daer door aen 't graf verplicht.

[p. 216]

 

Niet en kan de leste wetten

 

Van den onbeweegden noot

 

Of bewegen of versetten,

 

Alles loopt hier naer de doot.

 

Al hadd' yemant overgoten

 

Gans zijn lichaem met metael,

 

Waer in een kasteel gesloten,

 

Gans van yser ende stael,

 

Al sat yemant by de Goden

 

In haer kercke wel behoet,

 

In haer heylig huys gevloden,

 

Daer men offerhande doet.

 

Daerom en wilt niet verflouwen,

 

o Mijn hert, door desen schrick,

 

Of u dragen als de vrouwen,

 

En selfs brengen in den strick.

 

Want die sonder vrees of klagen,

 

Sonder bloo van moet te staen,

 

Sonder naer de doot te vragen,

 

Door dit leven komt gegaen,

 

Is een schipper, die gaet varen

 

Vry van allen tegenspoet

 

Door de golven en de baren,

 

Voor de wint en voor de vloet.

 

Dese wil ick niet verachten,

 

Maer al 't ander dat men raet,

 

Kan ick niet een penninck achten,

 

Want geen wijsheyt aen en gaet.