|
| |
| |
| |
Actvs primvs.
Vmbra Cunimundi.
ELapsus imo Ditis inferni specu,
Deo iubente, rursus ad Superos redI:
Vt quàm caducis coeca nitatur rotis
Fortuna regum, nobili exemplo probem.
Fuge Alboine, quaq́ue pereuntem diem
Extrema Tethys Cronio mergit mari,
Vltra Cadenos hiemis immensae reos,
Vbi rigentis vltimum terrae latus
Grauis flagellat plurimâ ventus niue,
Malusq́ue vexat Iupiter, & aestas pigros
Non vlla campos dote geniali fouet,
Arce periculum: quaq́ue saxosum premit
Formidolosis silua Seuonem comis,
Aliquo recondens noxium specu caput.
Fuge Rosimundam, vindicem patris fuge:
Nemesis sequetur, quaq́ue non faustum gradum
Scelerate figes, aderit aeternus comes
Truculentus horror, & cathenatus pauor
Et inquietae poena conscientiae,
Furorq́ue mentis tortor infelix suae.
Potes maritam fugere, sed temet nequis.
Semper diurnos atque nocturnos vehes
Tecum pauores; semper ante oculos tui
Imago sceleris, ominis diri minax
| |
| |
Nullum timoris liberum sinet tibi
Abire tempus; siue formosum diem
Titan reducat, criminis testem tui
Miser timebis: siue vicini notes
Rubere dubium solis aduentu polum,
Iterum pauebis sanguinis memor mei.
Et multa surdos voce non purâ Deos
Frustra rogabis, aureq́ue arrectâ sonos
Venatus omnes, si vel obiecti audias
Trepidare nemoris folia, vel venti impetu
Ex imminenti rupe deuolui niues,
Instare credes vindicem, & latos fugâ
Raptus per agros, aut in obscuro latens
Siluae recessu fata lugebis tua.
Quin animus ipse frigido exsanguis metu,
Soloq́ue fixus, cuncta trepidabit reus,
Et vbique cernet esse, quos fugiet Deos.
Sic quando stabuli claustra perfregit lupus,
In oues & agnos impio rictu furit,
Indoctus vlli parcere, ac notam licèt.
Subruma parentem premat & indignam nimis
Non audiendo trepida balatu necem
Exoret agna surdus obstinat suas
Aures querelis, & moueri nescius
Donec cruentam totus explerit famem,
Despumat iras, & ferum quassans caput
Durumq́ue tristi puluerem spargens pede,
Dentes & vngues acuit in reliquum gregem;
Quousque tandem cadis indigna satur
| |
| |
Iam vaecua linquit stabula, & instantis timens
Pastoris iras, incito cursu petit
Spelaea noti nemoris; aut aliquo latens
Montis sub antro cuncta metitur vagis
Sollicitus oculis: nec loco fidens satis,
Et huc, & illuc anxium pedem mouet,
Et huc, & illuc anxium lumen rotat
Si forte tutum videat; at frustra studet:
Nec hîc, nec ibi securus, immites canes
Imaginatur vbique crudelis timor:
Et si vel vmbras arborum cernat leui
Vento moueri, territus rursum fugit,
Donec dolosis pastor indutum plagis
Perire iubeat sanguinis multi reum.
Dominare tumidus; si nimis breuem tuo
Metam subactus figat imperio Padus;
Adiunge Narem quaq́ue sulphureus sacris
Anienus vndis Tybux Herculeum lauat
Grandi latratu spumeum torquens caput,
Et quâ quieto lenior serpit vado
Tyberim propinquum veritus; hesperios age
Populator agros, aderit à tergo Deus:
Et te Tyranne gentium, regum pauor,
Te sanguisuga plebis, & non vnius
Raptor Coronae, dira tot ducum popa,
Abominanda generis humani lues,
Ferox cinaede, feminae in praedam dabit,
Quae tot tuorum criminum poenam exiget
Et tot nefandos debitâ catastrophe
| |
| |
Concludet ausus. Perge genitoris tui
Rosimunda vindex, crimini tanto parem
Concipe dolorem, coniugem totam exue;
Et si quis vsquam patris occisi tuis
Amor medullis restat, & piè furit,
Succedat; orbae conuenit natae furor.
Assume ferrum, foeminam ferrum decet
Vbi caussa tanta est; ipse sufficiam tibi
Praesens furores, ipse librabo manum;
Tu te parentis vindicem & natam proba.
| |
| |
| |
Quisquis stygio percitus oestro
Diro scelerum tactus amore
Iustas Superum prouocat iras,
Quamuis Tyrio splendeat ostro,
Et regali murice tinctus,
Latâ tumidus ditione premat
Quidquid Lybicis ardet in agris,
Quidquid gelidi potor Araxis
Videt ignauo frigore claudi;
Quamuis validis plurimus armis
Atria seruet clausa satelles;
Timet infelix, & perpetuas
AEgro nutrit pectore curas
Quoties solo stratus in horto
Propter vitrei murmura fontis
Quaerit placidi munera somni!
Defessa nimis membra fruantur,
Quot sibi demens somnia fingit!
Quot mala caecae numina noctis
Simulachra modis pallida miris!
Laruas, Lemures, tantumq́ue vno
Pede nitentes timet Empusas;
Et terribili syrmate Manias,
| |
| |
Et ferali schemate spectra
Putat ante oculos moesta volare,
Capitiq́ue reo mulia minari,
Et tremit omnes frigidus artus.
Quoties timidis callida nectit
Retia damis, & per opacae
Horrida siluae deuius errat!
Omnia pauido pectore versans,
Omnia tristi corde volutans,
Si carnificem fortè timorem
Vigilesq́ue queat fallere curas,
Et sollicitam soluere mentem
Dura nimium compede nexam.
Frustra superos, iustiq́ue fugis
Fulminis ignes, quicumque tuam
Polluis aliquo crimine vitam.
Miser à tergo terror anhelat;
Pectora vindex torquet Erinnys.
|
|
Auteursrechtvrij