Poëmata

[p. 179]

Elegia II.

Ad Gandam.

 

GAnda vale, procul hinc Dominam properamus ad vrbem,

Flauus vbi tumidis Albula fumat aquis.

Cernit vbi totum septem de montibus orbem,

Imperij fasces Roma subire sui.

Hîc Adriane tui cernam monumenta sepulchri,

Et quod Burgesij numine creuit opus.

Hîc Lateranensis sublimia culmina templi

Arduaq́ue in medijs pegmata structa vijs.

Fas erit Esquilias, sacriq́ue cacumina collis

Visere, quae calidâ sparsa fuêre niue.

Fas erit antiquo iuga cernere culta Quirino,

Quêis modo dant gemini nobile nomen equi.

Stant vbi Romani veneranda palatia Patris,

Iunctaq́ue Patroni tecta verenda mei.

Hinc me virgineam dum traxerit ardor ad vndam,

Ad titulos retrahet Vespasiane tuos.

Et dabitur vario pretiosas marmore thermas,

Structaq́ue ab antiquis balnea Caesaribus:

Et dabitur Tatam penitus percurrere Romam,

Cultaq́ue Principibus cernere tecta viris.

Quaeq́ue iacent multis modo deformata ruinis,

Occurrent oculis Amphitheatra meis:

Quaeq́ue Palatinum celebrant miracula montem,

[p. 180]

 

Templaq́ue Tarpeij sed modò fracta Iouis.

 

Hinc ego Romano capitolia clara senatu,

 

Sacraq́ue frugiferae tecta subibo Deae.

 

Et passim nitidis felix spatiabor in hortis,

 

Siue tuis Carpi, seu Cesarine tuis.

 

Hic mihi Sytonius Themidos Phoebiq́ue sacerdos

 

Coniunget stabili pectora firma fide.

 

Qui cùm fatidicam Lachesis mihi dixerit horam,

 

Comprimet optatâ lumina fracta manu.