Poëmata

Epithalamium.

I

REgina quae per altos
Pindi vagaris hortos,
Et candidis Poëtis

[p. 270]

 

Fundis suaue nectar;

 

Et tu Iouis supremi

 

Hymen beata proles

 

Hoc nuptiale sacrum

 

Versuq́ue molliore,

 

Lyraq́ue dulciore,

 

Laetus fauensq́ue canta.

 

Crinesq́ue mollicellos

 

Rosisq́ue, lilijsq́ue

 

Rubrisq́ue, candidisq́ue

 

Et hinc, & inde cinge.

2.

Tuq́ue sponse perge felix,

Perge felix viuere:

Namq́ue tot petita votis,

Virgo tot suspirijs,

Virgo pulchra, Virgo casta,

Virgo delicatula

Annuente iam parente

Facta coniux est tua.

Perge sponse, perge felix

Tam venustam coniugem,

Quâ nequit venustiorem

Sol Brabantus cernere,

Morte tantum terminandâ

Charitate prosequi.

3.

Et tu venusta Virgo
Quam Pallas & Dione

[p. 271]

 

Suam vocant sororem,

 

Formâque, Musicaque,

 

Lyraq́ue, gratiaq́ue

 

Neutri Deae secundam.

 

Gaude beata tanto

 

Gaude beata sponso.

 

Cûi pollicetur aequa

 

Magni parentis altam

 

Themista dignitatem:

 

A filijs deinde,

 

Nepotisbusq́ue centum

 

Post secla dirigendam.

4

Perge sponse, perge sponsa,

Pergitote tempus est.

Tempus euge tot petitum,

Tempus olim lacrymis:

Cum flagrantem cordis aestum,

Ac amoris impetum,

Nox nec vlla mitigaret,

Lux nec vlla tolleret.

Perge sponse, perge sponsa,

Pergitote tempus est:

Omen aptum nunciauit,

Iuncta cornix compari,

Quae perenni vos amore

Obligandos praedicat.

FINIS.