Osman en Ophelia

Vyfde toneel.

ophelia, elfrid, elane, marcius, in volle wapenrusting

marcius, tegen Elfrid.

Prins! 't oproer is bedaard!
De muiters zijn geveld of vluchtend weggedreeven:
lk heb Vitello loon voor zijn verraad gegeeven;
Mijn hand heeft hem gestraft.
Bedrukte Monarchin!
Hoe treft uw lot mijn ziel!

ophelia.

Ach! toom uw deernis in,
ô Deugdzaam grijsaart! leid me, ik smeek u! bij den Koning,
Ik moet - ik wil hem zien!.. schenk mij die gunstbetoning!
Ik loop thans geen gevaar; de muitling vlucht alrêe;
Heb deernis met mijn' druk, en hoor - verhoor mijn bêe!..

marcius.

Neen blijf, Mevrouw! Ik heb den vorst de maar' doen hooren,
Dat we overwinnaars zijn; zij scheen hem te bekooren:
En, schoon hij stervende is, gedenkt hij aan zijn Gaê;
Gaa,, zeide hij gaa heên, bericht Ophelia,
Dat ik in haaren arm den jongsten snik wil geeven,

[p. 88]

 

Dat ik haar deugd waardeer, aan d'oever van mijn leeven;

 

Dan, dat zij mijn vertrek, dat thans een moordhol is,

 

Niet naake, of mij aanschouwe, in deez gesteltenis;

 

Ik zal mij, door mijn volk, in haar vertrek doen draagen;

 

Bereid haar tot mijn komst!...

 

ophelia, bitter.

 

Ach! wrevle noodlotsslaagen!

 

Nu Osman deugdzaam is - nu mij zijn trouw verrukt,

 

Nu hij mijn min verdient, wordt hij mijn' arm ontrukt!..

 

ô Rampen zonder end!.. waar trof ooit slag verwoeder?..

 

ô Deugd! ô onschuld! wie, wie blijft op aarde uw' hoeder!

 

Als ons de zomer vleit, grijpt een gevreesde orkaan

 

Ons, midden in de vreugd, met loden vuisten aan,

 

En klinkt, opdat ons heil nooit ongestoord zou bloeien,

 

Op éénmaal, zaligheên en vreugde in slaafsche boeien! -

 

Zie daar des stervlings lot; zijn zegen is zijn straf;

 

Zoodra zijn glorie klimt, verdooft haar glans in't graf!..

 

Ach! aard! rampzalige aard! wiens staat eischt onze zuchten,

 

Zij die lang leeven, of die 't leeven vroeg ontvluchten?..

 

Rechtvaarde hemelgoôn! 'k eerbiedig uw bestuur;

 

Dan, ach! mijn ziel betreurt den rampspoed der natuur!..

De deur der kamer gaat open; Osman, gelegen op eene rustbaar, wordt binnen gedragen; Veele edelen en burgers, allen gewapend omringen hem. - Arax en de lijfwachten schaaren zich voor de deur. - De rustbaar wordt vóór op het toneel geplaatst.