De Belgische Illustratie. Jaargang 10

De inneming van Rome door de Galliërs.

Den grooten prijs van Rome te winnen is voor elk jeugdig kunstenaar nog steeds eene aanlokking om zich met hart en ziel aan zijne kunst te wijden en voor den wedstrijd een stuk te leveren, dat de eerekroon boven de andere

[p. 99]

wegdraagt. Het is dan ook geen geringe eer, door de romeinsche academie voor Schoone Kunsten als kunstenaar uitgeroepen te worden, en het ingeleverde stuk moet geene kleine verdiensten hebben. De groote prijs is dit jaar toegewezen aan een parijzer schilder, voor de schilderij getiteld: De inneming van Rome door de Galliërs, 'twelk wij hier achter weêrgeven.

Zoo als het onderschrift zegt, is het onderwerp ontleend aan eene welbekende bladzijde van Titus Livius en stelt een der meest dramatische episodes uit de inneming van Rome door de Galliërs voor; het is het oogenblik, waarop alle genomen voorzorgen voor de verdediging der vesting te vergeefs blijken en de grijsaards zich naar hunne woningen begeven, om er de komst van den vijand af te wachten; zij, die leden waren van de magistratuur, voegt er de latijnsche geschiedschrijver bij, wilden sterven met de teekens hunner voormalige waardigheid, hunner eer of van hun moed: gekleed in den purperen toga, namen zij midden in hun huis op hunne ivoren zetels plaats. De barbaren bleven verstomd staan op het gezicht van die standbeelden, toen een hunner zich verstoutte met de hand zacht langs den baard van Papirius te strijken, die volgens het gebruik van dien tijd zeer lang was.

Men kent het vervolg van het verhaal, en hoe Papirius, door met zijn ivoren stok den schedel van den Galliër te verbrijzelen, op zijne beurt den dood vond, 'tgeen het teeken voor het algemeene bloedbad was.

De heer Chartan, aldus heet de gelukkige winnaar, heeft Papirius voorgesteld, gezeten te midden van zijn huis, waar de barbaren zoo even zijn binnengedrongen; een hunner is eenige stappen voorwaarts getreden en raakt met de hand den baard van den ouden Romein aan, waarop deze, verwoed over zooveel vermetelheid en vernederd door zulk eene schande, den ivoren stok opheft; zijne hand zal den stoutmoedige treffen en de geschonden senatoriale waardigheid wreken.

Het tooneel verwierf zoowel de hooge goedkeuring van het publiek als die der jury; vooral het lichteffect, waarmeê de kunstenaar getooverd heeft, doet hem kennen als een reeds gevormd talent.