opleveren. Voor den handel zijn zij echter als in de wieg gelegd en een goed deel van den tusschenhandel van Rusland met China bevindt zich in hunne handen. In den herfst komen talrijke karavanen, gewoonlijk 5 tot 800 kameelen sterk, uit Groot-Bucharije te Kashgar aan. De Russen voeren in: pellen, koper, staal, pelswerk, fluweel, ijzerwaren en suiker, terwijl ze daarvoor thee, rabarber, zijden stoffen, die grootendeels uit China komen, inruilen. Kashgar is wegens het drukke verkeer een der aanzienlijkste handelssteden van Midden-Azië; hier waren dan ook vertegenwoordigers van alle handeldrijvende volken van af Siberië tot Britsch-Indië. Overigens bezit de stad zelve talrijke fabrieken, die vooral gouden en zilveren stoffen, linnen, tapijten, zijden stoffen enz. opleveren.
Kashgar ligt niet ver van de grenzen tusschen China en Groot - Bucharije, telt 40 à 50.000 inwoners en is door een muur omringd, die door zes poorten en torens verdedigd wordt. De stad bezit 70 scholen, 8 karavanserijen en verschillende groote bazaars. Bij gebeurlijke uitbreiding van het handelsverkeer tusschen Rusland en China kan de stad van groote beteekenis worden. Behalve door Russen is Kashgar nog zeer weinig door de Europeanen bezocht.
De Yankee is excentriek als de Engelschman, met dit verschil nochtans, dat de eerste alles in het groot drijft en zijne zonderlingheden een éclat hebben, die hem belachelijk maakt, maar waardoor toch het hoofddoel wordt bereikt: het trekt de opmerkzaamheid en doet van zich spreken.
Onder de echt amerikaansche schouwspelen van den laatsten tijd mogen voorzeker, zelfs in onze eeuw van tentoonstellingen, twee exposities gerekend worden, in de Vereenigde-Staten in de mode gekomen - katten- en kinder-tentoonstellingen. De eersten zijn in verschilende steden der Unie gehouden en de amerikaansche bladen geven hoog op van het interessante dier exposities. Die te New-York bevatte talrijke allermerkwaardigste exemplaren en lokte duizenden bezoekers. Het geheele kattenhoudende en kattenlievende publiek had dan ook zijne bijdragen geleverd; zoo vond men onder de miauwers katten, die den eerbiedwaardigen leeftijd van het vierde gedeelte eener eeuw waren te boven gegaan, katten bijna zoo groot als lammeren en klein als onze veldratten; voorts katten, die zich in de geschiedenis van het oord een naam gemaakt hadden, alsmede monsterkatten met acht pooten, met den kop van een visch en horens als een geit. Liefhebbers beweren, dat de tentoonstelling volkomen gelukt is en met recht de algemeene bewondering heeft opgewekt. De katten-tentoonstelling-manie dreigt zich dientengevolge over het geheele land uit te breiden.
Niet minder succes hadden de kindertentoonstellingen; deze gingen echter niet van vereenigingen, maar van particuliere personen uit en waren dan ook slechts een zuivere speculatieve onderneming. De Yankee weet uit alles geld te slaan, zelfs uit den moederlijken trots, en zoo werden de moeders en voedsters van een district der hoofdstad uitgenoodigd, hare kinderen een zeker aantal dagen te exposeeren, waarna er premiën zouden uitgeloofd worden voor de liefste, zoetste, dikste, lichtste en merkwaardigste kinderen en nog voor een menigte dier bijvoegelijke naamwoorden in den superlatief meer. Tot groot verdriet der zuigelingen en ex-zuigelingen, maar tot vreugde der respectieve moeders en voedsters, bestonden die premiën niet uit smakelijk banket of zoete suikerwerken, maar uit gouden en zilveren medailles, aan kleurrijke linten opgehangen. Voor iedere merkwaardigheid in hare soort werd eene zoodanige medaille toegekend en bij slot van rekening bleek het, dat de ‘ondernemer’ zich in eene belangrijke winst verheugen mocht: de bezoekers waren in zoo groote menigte toegestroomd, dat de man hoogst voldaan zijne ‘industrie’ elders ging voortzetten. Het scheelde echter weinig, of hij ware het slachtoffer geworden van de verontwaardiging der niet-bekroonde moeders, die in billijken toorn losberstten over het feit, dat hare lievelingen - Vader Cats zegt immers, dat ieder zijn uiltje een valk meent te zijn - gepasseerd waren. Slechts ternauwernood ontsnapte de ondernemer met zijn buit aan de samenspanning der verongelijkte moeders.
Later heeft de man zijne zaak te Philadelphia voortgezet, opnieuw reusachtige biljetten doen aanplakken, advertentiën geplaatst en bij trommelslag zijn voornemen bekend gemaakt. Ook hier zou het medailles regenen, en talrijk kwamen de moeders met hare kleinen op, talrijker nog het nieuwsgierige entree-betalende publiek. De expositeur heeft echter het einde der geschiedenis niet afgewacht; misschien bedenkende dat men niet tweemaal een zelfde gevaar behoort te trotseeren, heeft hij, vóór de uitreiking der medailles, zijne biezen gepakt, aldus den geheelen buit medevoerende en de onthutste moeders in diepe verslagenheid achterlatende.