Om de minne van het smeer, leckt de kat den kandeleer.
Wat nieus, wat wonders, lieve vrient!
Dat u voor al geweten dient:
Siet, Spitsaert die soo moedigh trat,
Het trotste ventje van de stadt,
Het fierste quantje, dat men vint,
Dat is tot onse Trijn gesint;
Tot onse Trijn, dat ronde kloên,
Daer heeft hy wonder meê te doen;
Tot onse Trijn, dat plompe stuck,
Daer in stelt hy sijn gansch geluck;
Hy vleyt, hy kust, hy streelt de meyt,
Sy is sijn lust (gelijck hy seyt),
Sy is de kroon van sijne jeught,
Sy is sijn troost, sijn gansche vreught,
Hy kan niet leven sonder haer,
En dat is sonder twijfel waer;
Want Spitsaert is te wonder kael,
Sijn keucken al te bijster schrael,
Soo dat hy niet ter werelt heeft
Als dat hy nu van hope leeft:
Het is met hem alsoo gestelt,
Dat hy nu waeght sijn leste gelt;
Want daer van is hy moy gekleet,
En wonder prachtigh uytgereet.
Soo hy nu mist een rijcke bruyt
Soo is'et met den joncker uyt.
Nu, onse Trijn is wonder rijck,
Men vint'er weynigh haers gelijck,
Haer vader was die groote boer,
Die staêgh op alle marckten voer
Met eygen boter, eygen kaes,
En daerom hiet hy rijcke Faes;
En nademael hy lestmael sterf,
Soo beurde Trijn alleen het erf,
Vermits sy was een eenigh kint;
En daerom wertse nu gemint,
En daerom wertse nu ter tijt
Van menigh steetsche quant gevrijt:
Want schoon al isse bijster plomp,
Al isse maer een rouwe klomp,
Noch krijghtse vryers uyter stadt,
Meer als oyt steetsche vrijster hadt.
Sy is soo rijck, ons lieve Trijn,
Dat sy oock schoone schijnt te zijn;
Haer gelt, dat heeft soo grooten kracht
Dat niemant op haer feylen acht.
| |
Het wijt-vermaerde Venus kint
Is nu niet, als het plagh, gesint;
Het let op gelt, en niet op eer,
't En draeght voortaen geen boge meer,
't En draeght geen torts, of gulden schicht,
Maer slechts alleen een gout-gewicht,
En dan een stock-beurs boven dat,
En daer meê loopt'et door de stadt,
En daer meê vlieght'et door het velt;
Siet, wat de vryers heden quelt!
Wat wilt ghy, vrient, in dit geval,
Wat wilt ghy, dat ick seggen sal?
Siet, om de minne van het smeer
Soo lickt de kat den kandeleer.
De mis-slagen van de medecijnen worden met aerde, de gebreken van de rijcke worden met gelt bedeckt.
Maeckt recht dat krom is.
Scilicet uxorem cum dote, sidemque, et amicos,
Et genus, et formam regina pecunia donat. Horat. 1. Epist. 6.
Hastu gelt so bistu lieb.
In pretio pretium nunc est, dat census honores,
Census amicitias: pauper ubique jacet. Orid. 1. Fast.
Aurea nunc verè sunt saecula, plurimus auro
Venit houos, auro conciliatur amor. Idem 2. Art.
Χρυσοῦ λα λοῦντ ος πᾶς ἀπραϰτείτος λόγος
Πείθειν γὰρ οἶδε, ϰαὶ πέΦυϰε μὴ λέγων. id est:
Auro loquente cuncta iners oratio est;
Suadere siquidem novit et loquens nihil.
|
|
Auteursrechtvrij
