Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 415]

186 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Ghi chrijslieden alle tesamen,
Sijt vrolijcken in die weer,
Die Geldersce mogen haer wel scamen
Dat si ons comen heer.
Om Hensborch te winnen was haer motijf;
Het heeft hen ghecost so menich lijf,
En al tot haer verlanghen,
Het en conde haer niet wel verganghen.

2
Die wachters hoorde ick reden:
‘Ghi lantsknechts, maect u in die weer:
Meynaert met sinen lammen leden,
Die comt ons voor Hensborch heer.
Hi brengt met hem so menighen man,
Ghi chrijslieden, wiltse schouwen an
Ende verdienen prijsen,
Nae oude lantsknechten wijsen!’

3
So haest als wi vernamen
Ende horden des wachters woort,
Wi lantsknechten al tesamen
Maecten ons al op die poort.
Men sach daer gheen crijsknecht troeren:
Het dochten ons meest Geldersche boeren!
Wi boden haer goeden morghen
Ende schooten daerin sonder sorghen!

4
Eenen brief is ons ghecomen
Met eenen bode, al op dat pas,
Daerin dat wi vernamen
Dat Meynaert haer overste was.
Och hertoch Willem, hoochgheboren man,
Is uwen raet aen Meynert van Ham,
Merten van Rossum en sulcke reden?
Si brenghen u om landen ende steden!

[p. 416]

 

5

 

‘Bode, keert wederom tzo velden,

 

Dat gheven wi voor den besten raet.

 

Segt Meynaert dat hi laet zijn schelden

 

En sie wat in sinen boesem gescreven staet.

 

Hi begheert van ons dese stercke stadt?

 

Schaemt hi hem niet, wi weten wel badt!

 

Wilt hi ons crijghen leeren?

 

Een crijchvorst hebben wi tot eenen heere!

 

 

 

6

 

Hi begheert een antwoort schriftelick?

 

Dat dunct ons wesen so vreemden spel!

 

Met spiesen ende met cortouwen ende diergelic,

 

Hebben wi leeren schriven wel!

 

Daer hebben wi menighen lantsknecht by:

 

Si schrijven so dapper met pulver en bly.

 

Wilt hi die brieven lesen?

 

Van die pocken sullen wi hem ghenesen!’

 

 

 

7

 

Op eenen morghen si ons beleyden,

 

Op eenen saterdach dat dat gheschach,

 

Mer tsmaendaechs mosten si wederom scheiden:

 

xix venlijn men vlieghen sach!

 

Si hoorden: daer quam so groote gewelt,

 

Meynaert van Ham moste ruymen dat velt.

 

Dat deden die Borgoensche heeren:

 

Het narrenspel wilden si hen leeren.

 

 

 

8

 

Thof van Bourgoengien willen wi loven,

 

Dat ons heeft ontsedt met spijse en dranck.

 

Nu sitten wi bi den cackeloven,

 

‘Nirredomnoey’ is onsen sanck!

 

Op Meynerts gaerde worden ons billen bloet,

 

Die Keyser loont ons met penninghen root.

 

Wi maken ons cleederen doorsneden

 

Naer oude lantsknechten zeden.

 

 

[p. 417]

 

9

 

Die dit liedeken dichten,

 

Dat was een lantsknecht goet.

 

Sijn hert dat sach men verlichten.

 

Hi isser wel toe ghemoet

 

Om Hensborch te houden en drincken den wijn.

 

Op Meynerts gaerde en wilt hi niet meer zijn:

 

Hi laet hem sijn brillen vercoopen,

 

Hi wilt blijven bis Keysers hoopen.