Het Antwerps liedboek. Deel 2. Commentaar

[p. 582]

Register van refreinen

Opgenomen zijn alle refreinen, dat wil zeggen: (delen van) versregels die in elke strofe terugkeren. In gevallen waar de spelling in verschillende strofen variëert, is de spelling uit de eerste strofe overgenomen. In gevallen waar een refrein in verschillende strofen licht variëert, is de terugkerende woordgroep opgenomen, aangevuld met [...]. Een aantal liederen heeft een wisselrefrein (waarbij de oneven strofen een ander refrein hebben dan de even strofen: al 5, 100, 132, 208); in die gevallen zijn beide refreinen vermeld.

Adieu schoon Janneken, tot op een wederkeeren, Adieu, ic vare na tRoomsce lant 123

Adieu schoon soete lief, [...] [...] Ic en mach altijts niet bi u zijn 7

Aen elck oore hanget een man 5

Aen elck oore hanget een wijf 5

Als die boonen bloeyen, Ghi coemt hem veel te by 54

Al lachende wert de ruyter zijn geldeken quijt 41

Alst u herteken niet en meent 206

Altoos sal ic u vry eygen zijn 100

Antwerpen, en wilter niet trueren, Maer laet ons altijt vrolijc sijn 177

Borgoenschen, en wilter niet trueren Maer laet ons altijt vrolijc sijn 177

Daer, hoerekint, daer! Aldaer, mijn liefken, daer 179 en 180

Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’ 198

Dan segt hi: ‘Sulc wijf is veel eeren weert!’ 185

Dan seyt si: ‘De vou gaerde, homme de bien!’ 208

Dan segt si: ‘Man van eeren, weest ghegroet!’ 208

Dat clage ic God 151

Dat heeft ghedaen Ons cussen, ons lecken, ons boerden, ons gecken, Ons drincken, ons clincken, ons roepen, ons winken 171

[p. 583]

Den edelen landtman goet, Daert al by leven moet 201

Druck moet mijn eyghen zijn 141

Dus blijve ick dijn eyghen tot in mijn doot 33

Ende schencken haer mijns herten bloet 114

Ey, ey, hi en derf niet comen! Ey, ey, hi is vervaert 183

Ey Goddanck 17

Ey, out grisaert [...] Ghi en hebt niet dat mi dient 26

Eylacen, van drucke sal ic vergaen 111

Eylaes, eylaes, eylaes [...] Eylaes [...] 157

Haer aenschijn claer... Tscheyden gaet mi so swaer! Aylacen, lief, ay my, Scheyden moet ick van dy 47

Hi! Laet ons drincken en clincken En laet ons maken den dobbelen haen! Mijn keelken moet wijnken drincken, Al sou mijn voetken baervoets gaen 174

Ic ben daerin, ick moet daerduere 150

Ic en was nije van goeder herten vro, vro, vro, Van goeder herten also vro: Mi en waer leedt, misquaem u yet 32

Ic wijts quade tongen, Veel erger dan fenijn, Want zijt al beniden Waer datter vruecht gesciet. Troost ghi mi niet, So blijf ic int verdriet 173

Ick en mach niet meer ter molen gaen, Hillenbillen metten jongen knechten. Stampt, stamperken, stampt! Stampt, hoerekint, stampt! Stampt, stamperkin, in de molen 21

Ja, ja, hi en derf niet comen! Ja, ja, hi is vervaert 183

Ja, schoon is mijn lief 102

Ja, schoon isser mijn Elsselijn 29

Meester, ic ben Symonetkijn, Die van uwer vrouwen camere

[p. 584]

Draecht het slodt ende het sluetelkijn. En ben ic niet een mannekijn? Ende altoos ben ic smoorpot fijn 144

[...] Metten naeyecorf uyte 209

Mijn beddeken heeft sinen vollen last, Plant uwen mey daer buyten 132

Mijn boelken moet een jonck man zijn 37

Mocht si gebueren mi, mocht si gebueren mi, En so waer ick vrij Van alle mijnen druck ghenesen 40

O lieffelijck lief, Door u schoon aenschijn soet, Dat mach ick wel beclaghen, Dat ick u nu laten moet 48

Om haer, nochtans en acht zijs niet 30

Opdat wi ons verblijen en laten alle fantasien Ende melancolijen nu ende tot allen tijen 106

O valsche werelt [...] In u en is niet dan bedroch 196

Rast u, ghi nachtegale, Vliecht uut dat wilde wout. Gaet, segt haer dit altemael Ende groetse mi menichfout 49

Si payter so vele met haren valschen monde, Ic en achtse niet een haer 44

Si riepen alle: ‘Flander de Leeu!’ Met Vlaemschen tonghen 6

Si seyde: ‘Jonckheere [...] [...] Daer en is maer een alleyn Die van mijnen boomken reyn Plucken sal een bladekijn.’ 42

So waer ick vro, daer ic nu trueren moet 88

Staet op, lief, wilt ontfaen Den mey met sinen bloemen 132

Sterven sal ic, moet ic niet Triumpheren, bancketeren, Met mijn boel hoveren, Want si lost alle mijn verdriet Als si eens vriendelick op mi siet 108

Swijcht ende denct [...] 124

[p. 585]

Tfy, der valscher jalosien 154

This recht dat icse beminne 36=212

U eygen blive ic tot in den doot 100

[...] ‘Vijlt mijn slootken, tgaet so wel!’ 191

Voor een cleyn vruecht so menich verdriet 18

Weest huesch in uwen mont 141