Apollo of Ghesangh der Musen

Sonnet.

Het tweede van de Schoonheyt.

HEt zijn twee sterren licht, of ’t zijn twee diamanten,
Die vol van tooverij, haar drayen in’t aanschijn,
Of anders gitten smart, of twee smaragden fijn,
Vier reghen-boghen, die aan tween te samen kanten.

Of wel twee peerlen glat, de schoonste van Levanten,

Neen ’t moeten vlammen zijn, twee Sonnen heet van schijn,
Ick weet wel, en ick voel, hoe sy verbranden mijn;
Of’t zijn twee blixems snel, van Iupiters ghesanten.

Neen ’t isset al te maal, de gitten zijn omringt

Van twee smaragden groen, daar om zijn ’t regenbogen,
Dan isset diamant, al dit twee paarlen sluyt,

Sy glinsteren op de wangh, grootachtich puylens’ uyt,

Melijdich van opsien zijn dit mijn vrysters ooghen;
Siet ghyse, vraaght niet meer waar liefde my toedringt.