Apollo of Ghesangh der Musen

Sonnet.

MEvrouw wel hoe? wat nut sal u het weygren geven,
Als van u fiere moet den tijdt de vleughels cort,
En dat de roosen root en lelijen verdort
Van uwe kaken zijn, o Sonne van u leven?

In wat verdriet en anghst sal dan u ziele sweven

Als’t root corael uws mondts in bleeck verandert wort?
En dat de gaven die soo mildt in u ghestort
Waren door de natuer, u sullen zijn ontdreven.

En als ’tgout-dradich hayr, gekrult, gevlecht, gespreyt

In grijsheyt gantsch verkeert, en dat de gladdicheyt
Vws voor-hoofts is beset met veele rimpels breedt?

Niet anders als berou van u verloopen jaren,

Die met verdriet en smert u ziel sullen beswaren,
Om dat ghy jeucht noch tijdt niet recht en hebt besteet.