De Arabische Alkoran

Inden name des barmhertigen ende goedigen Godts. LVII. Capittel.

DEn dach aenden welcken men sal rekenschap gheven, die sal de ongeloovighe swaer vallen, ende ick hebbe haer een ruyme tijt tot bekeeringe gegeven, maer sy en hebben haer niet ghebetert, want sy zijn arger gheworden, ende dewyle sy nu onse geboden sijn ongehoorsaem geweest, so wil ick haer het eeuwighe vyer te loone geven. De ongheloovighe seggen het ghene dat de Prophete leert, is louter tooverye, hy hevet selve bedacht: maer sy sullen van weghen sulcke Gods-lasteringen redelick gestraft werden, want sy sullen sonder eenich ophouden int vyer branden. Wy hebben een seker getal van Engelen gheschapen, ende

[fol. 153]

de vrome nemen stadich inden gheloove toe, de versaechde lieden sullen Godt om een vrolijck herte bidden. Godt laet den eenen op den rechten, maer de ander op onrechte weghen wandelen, nae dattet hem behaeght, ende geen menschen zijn Gods wercken bekent. De ghene die int Paradijs komen die sullen de verdoemde vraghen? Wie haer heeft in dat vyer gestort? Dan sullen sy antwoorden: Wy en hebben niet vlytich gebeden, wy en hebben de arme niet gespijst, noch gedrenckt, wy hebben Godtslasterlijcke redenen gedreven, ende wy en hebben geenen jonghsten dach ghelooft, tot dat hy seer snel ende haest over ons ghekomen is.

De ongeloovige zijn als den Ezel die uyt vreese van den Leeuw wech vliedet, maer alle goetheyt ende barmherticheyt komt van Godt.