De Beiaard. Jaargang 3

[p. 78]

Lied van de Zee

Lui, lui de vreugdevol-geborene
Ter vreugdevolle inkomst, o mijn hart!
En dat de stralende verkorene
Uw lied als een verrukte minnaar mart.
En breekt de klepel op den mantel stuk:
Sla, hart, de stormen van dit nieuw geluk,
En zing de loutering der oude smart.

Rijst uit de stuk-gereten nevelen
In blauw en gulden brand de dageraad:
Verschuwt tot vreugd-geslagen prevelen
Het hart, dat, wákend, zingen, zingen gaat,
En uitbreekt in een bandelooze vreugd
Om een herboren bloesemzware jeugd,
Die over puin en doode bloemen slaat.

Wanneer ter klaar-verdiepte spiegeling
De avond buigt aan de verlaten kust,
En schepen in wind-stille wiegeling
Zich willoos geven in gelaten lust:
Over het perlemoeren watervlak
In schilferschijnen van het zonnewak
Gaat dan mijn leed, verzilverend, te rust.

Zing de onsterfelijk-gezondene
Uw sterfelijke zangen, o mijn hart!
En wacht de vreugdevol-gevondene
Met blij onthaal, dat rijker gáven mart.
En slaat de branding op de kusten stuk:
Ze draagt de droomen van een nieuw geluk,
En zingt een wiegelied voor d' oude smart.