De Beiaard. Jaargang 3

[p. 125]

Vrede

Vrede, breid boven de aarde
Weer uw wijde vleugels uit,
Dat in onze ontloofde gaarden,
Waar de storm geen bloesem spaarde,
Eindelijk nieuw leven spruit.

Vrede, daal uit lichten hooge
Op de donkere aarde neer;
Geef de moeders, neergebogen
Bij haar leed met licht-vreemde oogen,
't Rijke bloeien van weleer.

Vrede, daal over de landen,
Waar een Waan met zielen speelt;
Scheur met uwe blanke handen
Al die bloedige guirlanden
Van het gruwlijk afgodsbeeld.

Vrede, dek de stille velden
Met uw zachten sluier dicht,
Dat, wie er den dood insnelden,
Wie in 't vuur vooroverhelden,
Rusten met hun bleek gezicht.

Vrede, geef de droeve zielen,
Moe van bang-doorwaakten nacht,
Geef, wie langs de wegen vielen,
Wie in doffen twijfel knielen,
Weer de dadenrijke kracht.

JAN MEIJERS