De Beiaard. Jaargang 4

[p. 384]

Verzen

I

De merel gooit als klaar kristal
een klaterenden waterval
van frissche tonen door de lucht,
dat ieder blaadje trilt en zucht.

Hij drijft het droppelend geluid
zijn boordevolle zieltje uit,
uitbundig als een orgelspel,
diepzalig als een altaarbel!

Gelijk een kindeke, dat lacht,
zoo wonderhel en wonderzacht,
schatert hij in één lange teug
maar vrij en blij naar heug en meug.

Hij lonkt en lacht en schiet en slaat
in eindelooze overdaad
de parels tot een kralensnoer
van fijn en zuiver parelmoer.

Hij tokkelt in de zijden snaar,
smijt zijn akkoorden hier en daar
te grabbel tusschen 't wit gebloemt,
waar 't giert en gonst en zingt en zoemt.

[p. 385]

II

Nu splijten stil en zacht de heimelijke knoppen
in zoeten lentelust en volle levensvreugd,
nu steken stam en stek de wiegelende toppen
omhoog in 't hemelblauw, sidderend van geneugt.

Nu beeft in 't frissche groen de diamanten perel,
blinkend van vermiljoen en wonderlijk gekleur,
nu fluit in 't blanke loof de rustelooze merel,
en staat de stille mensch te mijmren bij de deur.

Nu waait een luwe wind van vreemde, jonge kruiden
over het warme veld en door het kreupelhout,
nu is het dicht getwijg vol zingende geluiden,
omdat het kleinste blad zijn hartje openvouwt.

O! zouden wij dan niet met blijde ziel en zinnen,
met jubelenden mond en teêrverrukten geest
dit wonderschoone land begeeren en beminnen,
dit wonderschoone land in 't eeuwig lentefeest!

[p. 386]

III

O zoete lentetijd! Zet wijd de deuren open
en sier het open raam met meibloem en narcis;
en laat het hijgend hart weer duizend dingen hopen,
en zing uw zangen uit, mijn ziel, nu 't lente is.

O zoete lentetijd! Steek hoog de bonte vanen
op blanken bloesemtop en berstenszware kruin,
verf met uw zacht penseel de wegen en de lanen,
en laten wij opnieuw, voorgoed gelukkig zijn!

O zoete lentevreugd! Leg uwe trouwe armen
om 't ongerepte schoon van hemel en vallei,
berg aan uw trouwe borst, in mateloos erbarmen,
de onsterfelijke vreugd van 't bloeiend jaargetij;

O zoete lentetijd! O wisselende kleuren,
o blauwe hemellucht boven het frissche veld,
o stille zaligheid, o reine voorjaarsgeuren,
die in mijn open ziel als blanke lusten smelt....

Mijn eeuwig menschenhart, o onveranderd wezen,
aan 't lenteschoon gelijk in kleur en harmonij,
met 't lenteschoon vereend, met 't lenteschoon verrezen
nà storm en wintersmart, in feestelijke Mei!

CÉLINE KLINKENBERGH