Uit Noord- en Zuid-Nederlandsche bibliotheken.
Berichten uit België.
De N.R.C. van 18 December 11. bracht dit bericht:
De gemeenteraad van Antwerpen heeft Maandag in een langdurige beraadslaging met gesloten deuren vier activistische gemeente-ambtenaren uit den gemeentelijken dienst ontslagen met vervallen verklaring van hun recht op pensioen. De ontslagenen zijn de heeren Melis, gemeente-secretaris; Em. de Bom, hoofd-bibliothecarisvan de gemeentelijke bibliotheek; Marten Rüdelsheim, onder-bibliothecaris van dezelfde bibliotheek en Denucé, conservator van het Plantin-museum.
Kort daarop, 23 Dec, volgde deze medede[e]ling:
Uit Brussel wordt ons geseind:
De dagbladen vernemen, dat de minister van kunst en wetenschap het plan heeft de sinds een vijftal jaren vacante plaats van algemeen bewaarder der Koninklijke Bibliotheek te Brussel aan te bieden aan Professor Pirenne.
Uit deze korte berichten, en wat we verder tegenwoordig uit België vernemen blijkt wel, dat de beschouwingen, in ons vorige nummer (blz. 373) aan de uiting onzer voldoening over de bevrijding vastgeknoopt, op zijn zachtst uitgedrukt, voorbarig waren.
Het is waar, de misdadige moorddraad is weg, maar een nieuwe scheidingsmuur is tusschen Noord- en Zuid-Nederland gemaakt. De zuidelijke broeders ademen nog volstrekt niet vrij. Op de Duitsche furie is, zooals Emiel Hullebroeck het uitdrukte, een franskiljonsche furie gevolgd. Ophitsing en verbanning zijn aan de orde van den dag. Ontzetting uit het ambt, zoo brutaal door de Duitsche overheerschers in practijk gebracht, gebeurt nu evenzeer door de eigen staats- en stadsbesturen, zelfs door het bestuur van het oude Antwerpen.
En de slachtoffers zijn onze beste mannen op het gebied van taal, letteren, geschiedenis en bibliotheekwezen. Waar plaatsen door goede krachten bezet waren, stuurt men deze weg, waar plaatsen te vergeven zijn, zoekt men niet naar de bekwaamste en geschiktste mannen, maar men gaat er personen die men eeren wil, mede beloonen, onverschillig voor de vraag of zij nu juist daar op hunne plaats zijn.
Voor het Nederlandsche bibliotheekwezen ziet het er somber uit; de overwinning brengt nog niet wat we meenden te mogen verwachten. Er is duidelijk een nemesis niet alleen voor de overwonnenen maar ook voor de overwinnaars.
Maar één troost is er: dat kan niet zoo blijven. Als de furie heeft uitgewoed, moet er bezinning komen. Het vlaamsche volk was zichzelf te zeer bewust geworden, om zich nu lang te laten verblinden en onderdrukken.
Misschien zal met de internationale vrede en verzoening, ook wel de nationale bezinning, de inwendige vrede, een vergeten van twist en partijschap, een opheldering van alle misverstand volgen.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd