Chrysallis. Jaargang 1980

[p. 160]

Viermaal poëzie:

Loes Flendrie

Tot vrouw
en toch geen medelij bewogen
spoor ik haar met vroede handen
raak haar
aan
en als ze spreekt
hoor ik slechts
mateloos tederheid
haar donkere pijn de schaduw
rond haar slapen
tot in haar zoons
het licht en vastberaden lijf
waarvan zij roekeloos
het leven namen.