Contour. Jaargang 3

[p. 19]

J.H. van Dijk

Isle de Malagente

18 mei 1512
een nauwe nevel stijgt uit het eerste dal
dit duurt al dagen het logboek
vermeldt eentonig dezelfde ezelsoor
voor de mast wordt het slijmspoor breder
vinnige gebitten zwemmen
tussen de pijnlijk nauwkeurig knippende kaken
overvolle haaien worden met scheurbuik
tussen de mangroven bijgezet

de scheepskat jagend op elmsvuur
lekt krijsend de blaren uit het schaamhaar
de eerste naait zichzelf in een scheerspiegel
de kok tussen morsige sponzen smoort
zijn linkerhand een oud recept
de lapjes vlees goed murw kloppen
en innig vermengen met de splinters
van het heilig hout

lege windstilten drijven geluidloos
op dezelfde plaats
de moederkoek wordt dagelijks dikker
bij vloed alleen deinen strengen los
beklimmen groene vliezen het karveel
een sloep uitgezet voor water hout en vis
wordt onthoofd weer opgehaald
de kok ziet zijn laatste hand
klappend als een lege schol
de groeten doen aan moeder en dan zinken

[p. 20]

 

ik Antonio d'Abreu verantwoordelijk

 

voor de equipage besluit

 

te zoeken naar de wortel van ons lot

 

spiernaakt wordt iedereen ontkuist

 

tussen de dijen van een voetebooi

 

vind ik wat helse steen en heksenhaar

 

gekielhaald raakt alles aan hem los

 

haaien zoeken in de nacht

 

nog naar zijn witte ogen

 

 

 

dan daags na een geelkoperen spervuur

 

als bekkens slaan en de rivier

 

buiten haar oevers verdampt

 

vertrekken wij een regen van angels

 

en een gespierde staartstorm rollen

 

hobbelpaard na hobbelpaard voor ons uit

 

op een gegist bestek berijden wij een wolkbreuk

 

 

 

na maanden kruisen doorheen onbekende winden

 

bereiken wij de Taag waar geduldig

 

dezelfde nevel stijgt steeds uit hetzelfde dal

 

uit koeien loeit de grootmoedige leegte ons toe

 

en het kuise inzicht der gehelmde denkers

 

veel is daar vredig maar binnen de stad

 

zien wij steeds nog zon en maan gezamenlijk ondergaan

 

druipende zoemende in het doorkoerde bed

 

in de ravijnen van het vege lijf