Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 103

A. van Brussel
Kinderen

In de lente hebben mijn kinderen het veren der berken in zich,
de blos der bloemen des middags en des morgens de witheid
van de maan. Onbewogen doorschrijden zij de nacht
en hun dag is het gouden leven der zonnebloemen.

In de avond komen zij teer als welpen bij mijn vrouw,
welke het licht boven hun hoofdjes laat uitspreiden
en hen wast met een geduldige hand en een strelende vering
van vingeren over hun lichaampjes. Ik moet nu mijn ogen
sluiten, want zij gaan tot mij komen met hun avondgroet
als een slok koel water in hun keel en ik zal hen zegenen
met mijn mannenhanden waarin nog het veren van mijn jeugd leeft.