Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 104

[p. 513]

[1959/9]

Mark Staels
Vroege winter

Splinter van hout, splinter van glas, splinter
van staal: de felle pijn slaat het aangezicht grijs;
maar feller de pijn van de splinter van ijs
in het hart uit het hart van de winter.

De winter striemt het bloed met ijskristallen
lang voor het lichaam in zijn greep verstijft;
zo krimpt het gras lang voor de herder drijft
de weidensmoede kudde naar de winterstallen

en rilt het lauwe strand reeds vóór uit 't Noorden
een ijsschots aan de horizon verschijnt
terwijl de vlucht der vogelen verdwijnt
vóór d'eerste vorst op weg naar beetre oorden.

Het lichaam kan de gesel niet ontvlieden
van 's winters vroege pijn. Al is het nog heel fiks
zijn pad glooit sterker steeds naar de oever van de Styx
en slingert door steeds troostlozer gebieden.

Maar geen pijn vlijmt zoals die van de splinter
van ijs, plotseling gedreven in het hart
dat nog zolang moet slaan eer het voorgoed verstart
en éénwordt met het ijshart van de winter.