Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 106

[p. 576]

Jan Schepens
Berusting

Streng onverbiddelijk verminkt de tijd.
Hij striemt mijn rug bij 't vallen van de blaren,
Hij wenkt de dood aan 't kruispunt van de jaren
En hoont genadeloos mijn lange strijd.

Ik jammer niet en word niet ziek van spijt.
Waarom zou 'k willen eiken evenaren,
Als woeste winden tere planten sparen?
Sterk is de zwakke die geweld vermijdt.

De dag gaat langzaam zinken in de nacht.
Ik brokkel af. Maar 't kinderhart blijft zacht
Geloven in de vrienden en de vrouwen.

Cycloop, uw één oog ziet nog. Waarom klagen?
Geen Corbusier: geen nieuwe steden bouwen!
Maak kleine dingen die uw prentmerk dragen.