is gepaard met diepe ernst. Zijn verbeelding leeft zich graag uit in beeldenweelde maar zij onderwerpt zich ook aan expressieve noodzakelijkheid. Zijn versstijl kent gracie en vloeiende beweeglijkheid maar wordt tevens bedwongen, zoals bij Van Herreweghen, door een ritmische spanning van kloeke, felle accenten. Samenvoeging van contrasten! Helderenberg is in onze huidige poëzie een meesterlijk maniërist, in dit opzicht verwant met Christine D'haen. Doch bij beiden is het maniërisme van vorm en inhoud een organisch verschijnsel, gegroeid uit innerlijke, subtiele verbeeldingsnoodzakelijkheid en beheerst door een waakzame zin voor eenheid en tucht. Helderenberg schrijft zijn rijke verbeelding niet wild en tuchteloos uit, hij puurt ze uit doelgerichte lectuur en beschouwing, hij vangt en bindt ze in een speelse maar gespannen vorm.
Wat in het poëtisch wereldbeeld van de dichter vooral in religieus opzicht treft, is dat hij de eenzijdige smalle subjectiviteit, die zo vaak de moderne godsdienstige poëzie kenmerkt, heeft getranscendeerd. Zijn laatste bundels vertonen een religieuze mens, een priester, die eerbiedig en bewonderend staat te midden van de objectieve zinnebeeldigheid van heel de schepping, inzonderheid van Bijbel en liturgie. Heel het leven is voor hem één grote symbolische realiteit; heel de oneindige wereld van Bijbel, liturgie, theologie en christelijk leven één woud van symbolische tekens. Dit is het rijkste type van christelijk dichterschap dat de geschiedenis heeft vertoond, het type waartoe Dante, Calderon, Claudel behoorden.
Het is verheugend zulke ruime en innige religieuze bezieling, zulke diepe priesterlijke vroomheid te zien samenvloeien met een zuivere en intense poëtische bezieling tot één diepe, heilige innerlijkheid.
Aan Gery Helderenberg, een onzer weinige uitmuntende dichters in Vlaanderen, zuiver en meeslepend religieus dichter van formaat, de hartelijkste en vroomste heilwensen van onze Redactie!