de vertel- en schrijfakt. De wilde Jaren, De Nikkers, De Verraders en zelfs nog De Jager, niet de Prooi verstevigden vooral zijn faam als verteller. Op de Antwerpse Boekenbeurs kreeg hij de populaire prijs van de lezer voor De onschuldige Barbaren, inderdaad een karakteristiek Van Aken-entertainment op het gebied van de eerder makkelijke vertelen typeringsvaardigheid, vrucht van een métier met bescheiden ambities. Welnu, deze ‘verteller’ vertelt ánders in zijn jongste bekroonde roman Slapende Honden.
Bij oppervlakkig toezien is ook dit boek een gebeurtenissenverhaal met een boeiende detective-intrige, in een dynamisch vertelritme, opgeschort én tegelijk voortgejaagd door eivolle tussenhaakjeszinnen die de onstelpbare vertellust verraden. Zoals De Jager, niet de Prooi is de bekroonde roman het relaas van een speurtocht naar de ware toedracht van een gebeurtenis in het verleden. Slapende Honden is allereerst een spannend speurdersverhaal dat de lezer aanspoort tot medeactiviteit bij het lijmen van een ingewikkelde puzzle, die slechts bij het inlassen van het laatste fragmentje zijn geheim prijsgeeft. Op dit niveau van de lectuur moet de roman zonder voorbehoud geslaagd genoemd worden, want de suspense is volledig tot het laatste hoofdstuk. Dit kan een oppervlakkige appreciatie lijken, maar de ongeschreven wetten van een vrij gekozen genre, in dit geval het speurdersverhaal, eisen dat de schrijver ze eerbiedigt, en dat deed Van Aken met onverbeterlijke beheersing van dit apart métier. Op dit niveau geraakt de lezer hier verwikkeld in een nog prikkelender ‘affaire’ dan in De Jager, niet de prooi.
Van groter belang is nochtans de techniek of de ‘organisatie’ waarmee de schrijver dit gegeven tot roman heeft gemaakt. Een man, Jean Absilis, romancier en vertegenwoordiger van een uitgeverij, ontmoet Henk Laporte, een oude vriend uit het Verzet, en deze ontmoeting wekt bij Absilis de ‘slapende honden’. Sinds de lintjesceremonie, waarop de leden van de verzetsgroep gedecoreerd werden - dat is al 17 jaar geleden - heeft Absilis de vrienden van toen niet meer teruggezien. Het gesprek met Laporte is het startsein voor een zoektocht naar de waarheid omtrent een gebeuren dat zich nog verder in het verleden, nl. 20 jaar geleden, tijdens de tweede wereldoorlog, heeft voorgedaan. De ‘jager’ Absilis gaat alle leden van de toenmalige verzetsgroep één na één (soms twee per twee) opzoeken om hun getuigenissen te horen. Het gaat om een mislukte sabotagedaad die de dood van zijn vriend Claude Morrens in een concentratiekamp tot gevolg had. Een gewaarschuwd lezer vermoedt misschien dat Mady, die de geliefde van Claude was op het ogenblik van de feiten en die achteraf met Absilis trouwde, een rol kan gespeeld hebben bij de mislukking van de aanslag en de aanhouding van Claude,