Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 121

[p. 257]

Jos Daelman / Einde, even de trilling nog

In het kielzog van het licht
wil ik tenslotte eeuwigheid bedrijven.
Vandaar in ieder gedicht
dit zachtjes bijna nutteloos drijven.

Een soort zee waarin de zee niet blijft,
ook geen voorwerp, enkel een verblijf
in niets, een dobberen op een vlot
dat de hand blijkt te zijn van god.

Tot zelfs de hand niet blijft,
die vergaat, verstijft
op het eind van haar gebaar.

Onnoemelijk wijd ligt alles stil.
Het drijven houdt op. Ik aarzel waar
ik nog even in een beweging tril.