Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 605]

Rik Wouters
Zelfs godinnen sterven 3

slechts je stem is eeuwige echo eentonig
maar eindeloos weergalmend in het woeste waaien
van de nacht. vergeefs verzin ik andere gordijnen
zwaardere gordijnen om je klagend kreunen
je smekend stamelen buiten te sluiten.

zo is je broze beeld niet waarvan de stukken
van de legpuzzel schemerig op de vloer liggen.
de kunst tot reconstrueren is met je bloed
stil blijven staan, een heiligenbeeldje is het,
je beeld. andere details gaan hopeloos verloren.

traag en moedeloos zet ik mijn masker
vol ongevoeligheid en verraad op.