rectificatie
Door een vergissing zijn in het vorige nummer van Filter op p. 26 de eerste zes regels van het sonnet van Luís Vaz de Camões weggevallen. Ter rectificering drukken we het sonnet hier in zijn geheel nogmaals af, met daarnaast de vertaling door August Willemsen.
Transforma-se o amador na cousa amada,
Por virtude do muito imaginar;
Não tenho, logo, mais que desejar,
Pois em mim tenho a parte desejada.
Se nela está minha alma transformada,
Que mais deseja o corpo de alcançar?
Em si somente pode descansar,
Pois consigo tal alma está ligada.
Mas esta linda e pura semideia,
Que, como o acidente em seu sujeito,
Assim coa alma minha se conforma,
Está no pensamento como ideia;
E o vivo e puro amor de que sou feito
Como a matéria simples busca a forma.
De minnaar wordt tot dat wat hij bemint
Door zijn verbeelding steeds daarheen te keren;
Ik heb derhalve niets meer te begeren
Omdat ik het begeerde in mij vind.
Indien mijn ziel zich in mijn lief bevindt,
Wat meer nog kan het lichaam ambiëren?
Slechts in zichzelf kan het in rust verkeren
Daar ook de ziel zich met zichzelf verbindt.
Maar deze halfgodin, puur en gedwee,
Die in mijn ziel zich voegt als beeltenis,
Zoals het accident schuilt in de norm,
Bevindt zich in mijn denken als idee;
En deze liefde die mijn leven is
Zoekt als ruwe materie naar de vorm.
Auteursrechtelijk beschermd