Haagse liederhandschrift

23. [In ene materie ic verstoet]

In ene materie ic verstoet,
So wie begert ere ende goet,
Ende metten live dar bezueren,
Gheluc geeft dartoe spoet,
Dat hi beide in sin behoet
Vercriget ende bi avonturen,
So is hi zeker binnen muren.
Wie mach die rijcheit hem ontfuren
Anders dan allene wankelmoet?
Can hi dien niet wol besturen,
En geen van tween sal met hem duren,
't Is verloren so wat hi doet.

Die't al leget in der wagescalen
Ende vaert buten sinen palen,
Om eer te halen in vremden lande,

[fol. 12va]

 

Hi es vrome ende doet so wale,

 

Dat men hem d'ere geeft temale

 

Ende brenge onder der vrende hande.

 

Nu heeft hi d'ere binnen lande,

20

Wacht hem wol vor sine viande,

 

Dat's misdaet met geveynsder tale;

 

Doet hij's niet, ic zet's te pande

 

Min hoeft, hi ne sal's hebben scande,

 

Coemt hi in der eren zale.

 

 

25

Si waren wijs, die't ierst verseyden

 

Waeldoen ende ere al onverscheiden,

 

Et es te verstaen een hoge leere.

 

Wie kan sijns selfs eere breyden,

 

Sonder enich waldoen leyden,

30

Die is mi te zueken al te vere.

 

Misdaet die heeft onmere,

 

Ende wie si volget is uten kere,

 

Is hi crysten, jode of heyden.

 

Mar wie waldoet, die heeft eere,

35

Des tuge ic an den hoechsten here,

 

Die alles dinges kan verbeiden.

 

 

 

Wie mach eere hebben verpacht

 

Anders dan die hem van misdoen wacht

 

Ende waldoen heeft vor ogen?

40

Dar en hulpt scoenheyt no cracht.

 

Hoe vroem hi was, hoe wal hi vacht,

 

Can hi hem niet tot waldaet bogen,

 

In sinen werken wert hi bedrogen;

 

Eer moet hem sin ontogen.

45

Och, wie dat daer tegen acht,

 

Dat's een nutlic zot gezogen,

 

Ende wie hem wil in eren hogen,

 

Die wal geeft zinen worden macht.

 

 

 

Wat loen mach men bi ere kinnen,

50

Als men die warheit mach bezinnen,

 

Algader geen waldoen es bezeten;

 

Wael te doen ende gode te minnen,

 

Dat's eere buten ende binnen;

 

Niemant en kan den gront geweten,

[fol. 12vb]

55

Wat loen der waldaet is bezeten;

 

Uut waeldaet is eere gespleten,

 

Ende nemt daeraf al har beginnen;

 

Waeldaet doet die zonden ontmeten,

 

Al vergeven ende vergeten;

60

Waeldaet doet den hemel win[n]en.

 

 

 

In't lest