Een vrolijck nieuwe lietEen vrolijck nieuwe liet
Tis beter iet dan niet
Te Bethleem ist gheschiet
Dat kindekijn dat Iesus hiet
In aermoede en in verdriet
Soomen daer mach aenschouwen
In alsoo grooten rouwen.
Die Coninc van grooter macht
Gesproten wt Dauidts gheslacht
Hij is soo langhe verwacht
Nv leet hij hier als ongheacht
Al inder duyster nacht
Die groot Heer was te voren
Die is nu knecht gheboren.
Dat costelijck kindekijn cleyn
Ghegheuen ons int ghemeyn
Der werelt heer alleyn
Die moeder is maghet reyn
Ick seg v dat certeyn
Grooten rouwe heeft hij verdraghen
| |
[p. xxv]origineel
| |
Met tranen mocht hijt wel claghen.
Daer was soo menighen winden stoot
Rym, hagel, sneeuw die wasser groot
Dat kindekijn lach daer al bloot
Sijn ledekens waren root
Peyst hoe die moeder verdroot
Dat sij hem niet en mocht winden
In doecxkens wullen oft lijnen.
Wat aermoede moest daer sijn
Daer dat soete kindekijn
Van coude leet groote pijn
Met Maria die maghet fijn
Daer en was noch geen sonneschijn
Noch vier om by te wermen
Och mensche laet v doch ontfermen.
Ioseph suyuer vat
Verdriet hebdi ghehadt
Als ghij moest lijden dat
Dat Maria opder aerden sadt
Met soo costelijcken schadt
In alsulcken couden wedere
Bij twee stomme beesten nedere.
Die vrinden ende maghen
In alsoo couden daghen
Ghij en mochtes niemant claghen
Ghij hebt die sorg ghedraghen
Voor die in tkinderbed laghen
Dat kindeken met sijn moedere
Ghij waert haer trouwe behoedere.
Dat weder was seer cout
| |
[p. xxvi]origineel
| |
Dat kindekijn en was niet oudt
Daer en was torf noch hout
V sorghe was menichfout
Cleyn was v siluer v gout
Want ghij den cost ghinct halen
Hoe mocht ghijt al betalen.
Dat kindekijn teer van leden
Dat bouen is in vreden
Al nae die Ioodtsche seden
Dat woude sijn besneden
Daer sij hem groote pijn deden
Sijn bloet wilde hij ons gheuen
In sijnen ionghen leuen.
Hoe heeft hij ons dat bedocht
In sijn heylich hert gheknocht
Een groot wonder ghewrocht
Heerlijck is hij versocht
Hem is grooten offer ghebrocht
Gout, wieroock, ende myrre
Sij vonden hem al byder sterre.
Laet ons te Bethleem gaen
Al die met sonden zijn beuaen
En voor dat cribbeken staen
En weenen soo menighen traen
Godts toorne is al ghedaen
Hij en wil ons niet verdoemen
Als wij ten oordeel comen.
|
|