[Nv laet ons dancken ende louen]Nv laet ons dancken ende louen
den hoogen Godt van hier bouen
die waerheyt en is niet gelogen
dat vogelkijn
Een pellicaen mach hij wel heeten
Hy is soo fijn.
Te Nazareth soo is hij comen
Een turtelduijue heeft hij vernomen
die welck ontfinck tot onser vromen
dat vogelkijn Een
Pellicaen.
Doen hadde Ioseph die goede
De turtelduijue in sijn hoede
Dat wilde hij soo ick bevroede
Dat vogelkijn. Een
Pellicaen.
Negen maenden was hij gedragen
Al door die duijue, ten sijn geen sagen
Sij aenbaden oock alle dagen
Dat vogelkijn. Een
pellicaen.
Thuys des paijs had hij wtvercoren
Daer in wast dat hij was geboren
Daer mede hielt hij dat was verloren
Dat vogelkijn. Een
Pellicaen:
Dus is een Gier nu comen te voren
Ende heues in sijn herte thoren
Ende duchte dat hem noch sal becoren
Dat vogelkijn. Een
Pellicaen.
| |
[p. li]origineel
| |
Sijn clauwen heeft die Gier ontdaen
Ende wilt begrijpen den Pellicaen
Het is om niet, hij ist ontgaen
Dat vogelkijn. Een
Pellicaen.
Al daer Ioseph lach en sliep
Den heyligen Ingel tot hem riep
Staet op in Egipten vliet
Dat vogelkyn. Een
Pellicaen.
Doen wou die Ghier van rou steruen
Om dat hij des vogelkens moeste deruen
Menich ionck kint dede hy daerom steruen
Dat vogelkyn. Een
Pellicaen.
Als den tyt was ouerleden
Van tweendertich iaren, dit is waerheden
Track te Ierusalem in die stede
Dat vogelkyn. Een
Pellicaen.
Daer wert geuaen die Pellicaen
Ende sochte die iongen metten bloede sijn
Wt rechter ootmoet die hem quam aen
Dat vogelkyn. Een
Pellicaen.
Nu laet ons bidden wt herten goet
Dat hij ons hoede voor die helsche gloet
Die voor ons storte syn roode bloet.
Dat vogelkyn Een
Pellicaen.
|
|