Het hofken der geestelycker liedekens
(1577)–anoniem Hofken der geestelycker liedekens, Het[O Iesus bant, o virich brant]O Iesus bant, o virich brant,
V heeft een suijuer maecht plaijsant
Met eenen woorde ghewonnen
Dat dede haer deuchdelijck onderstant,
Waer bi wort ons hier vre int lant, ghesongen
Met Ingelsche tongen.
Aue dat woort dat es ghehoort
Te Nasaret al in die poort
Al naer des vaders meijnen
Die heijlige geest hielt met accort,
Ons isser een vrucht af comen voort // alleenen
Sijn gratie moet hij ons verleenen.
Dit edel saet van hooger daet
Te Bethleem in een huijseken quaet
Lach op die aerde beneden
Twee beesten hielen met hem staet,
Ende verwermde ons toeuerlaet, sijn leden
Die Godtheijt was al te vreden.
Die maecht verclaert, en hooch vermaert
Lach veertich dagen onbeswaert
Als ander vrouwen deden,
Het was den herderkens geopenbaert,
Zij haesten haer te Bethleem waert // ter steden
Met grooter waerdicheden.
O maget reijn o edel greijn
Ghij zijt ons hulpe, ons troost alleijn
| |
[p. lv]origineel
| |
Ick bid v staet ons in staden
Ghij sijt den sondaren int gemeijn,
Een vol vat, dat es certeijn, ghelaeden
Vol Goddelijcker genaden.
O roosegaert, van Godt bewaert
V gratie is geopenbaert
In ons tot menigen stonden
Want als die siel ter pijnen vaert //
Bidt ghi daer voor si wort gespaert, van wonden
Dat wil ic v oorconden.
O suyuer maecht, daer tlicht wt daecht
V groot ootmoet heeft Godt behaecht
Daerom sijt ghij vercoren
Adams sonden heeft hij beclaecht
Die van v wert onuersaecht // geboren
Om tschaepken dat was verloren.
Nv vrolijck singt, sijns gedinckt
Dees vreucht ons alle vreucht inbringt
Die moeder bleef maget fijn
Godt die Heere diet al omringt //
Wij bidden hem dat hij onser gedinck, in die vre
Die swaer sal sijn ende suere.
|
|