Jongens-spelen

met XII gekleurde platen

[p. t.o. 15]

[p. 15]

Het kegelspel.

‘Willem!’ zeide lodewijk tegen zijn' speelmakker, ‘kom heden middag bij mij: ik heb van mijn' vader een kegelspel gekregen; ernst komt ook. Onze binnenplaats is regt geschikt om te kegelen.’

Willem en ernst kwamen, en hier ziet gij hen nu aan het kegelen. Lodewijk is bezig met de omgevallene kegels weder op te zetten; willem heeft reeds den bal in de hand, en wacht slechts totdat de kegels staan, om een' stevigen worp te doen. Ernst, tegen den muur leu-

[p. 16]

nende, vraagt hem lagchende: ‘Hoe veel meent gij wel om te werpen?’

‘Wel, alle negen,’ zeide willem.

Of hij het doen zal, weet ik niet; maar het is niet goed van willem, dat hij zich dit voorstelt, want als het mislukt, wordt hij vast knorrig, en het spel verschaft hem, in plaats van vermaak, spijt en verdriet. Men moet nooit te veel van het geluk verwachten en tevreden zijn Het hetgeen ons te beurt valt.