Jongens-spelen

met XII gekleurde platen

[p. 20]

Blindemannetje.

Frits en leendert hadden met hunne zuster jetje eene wandeling gedaan; het was een schoone lenteavond, en de kinderen kwamen regt vrolijk en vergenoegd te huis.

‘Wij moesten nog wat in den tuin spelen,’ zeide frits.

‘Ja, ja; nog een uurtje spelen,’ riep leendert; maar wat?’ -

‘Wel, blindemannetje,’ zeide jetje.

‘Ja, blindemannetje!’ riepen de beide jongens: ‘dat is goed.’

Er werd geloot, wie de blindeman zijn zou, en het lot trof leendert. Jetje

[p. t.o. 20]

[p. 21]

bond hem met haren zakdoek de oogen zoo digt, dat hij volstrekt niets kon zien.

Nu liet men hem rondtasten; frits en jetje slopen beurtelings digt langs hem heen, doch als hij wilde toegrijpen gleden zij onder zijne handen weg, en een uur lang was al zijne moeite vergeefsch. Eindelijk greep hij - raad eens wien - Karro, den grooten krulhond, die de kinderen kwam zoeken. Onder een schaterend gelach nam jetje leendert den blinddoek af, en het spel was uit.