Jongens-spelen

met XII gekleurde platen

[p. 22]

Het hoepelen.

Christiaan, george en hendrik, drie vlugge, levendige jongens, groote vijanden van stilzitten, speelden altijd gaarne zamen zoodanige spelen, waarbij wat te loopen en te draven viel. Op zekeren morgen kwam hendrik bij de beide anderen, en zeide: ‘Heden namiddag is er geen school: wij moesten eens eene aardige grap hebben.’ -

‘Wat dan?’ vroegen de anderen.

‘Hoor,’ zeide hendrik. ‘Wij hebben wedloopen van paarden, op schaatsen, met narresleden en dergelijken ge-

[p. t.o. 22]

[p. 23]

zien: Wat dunkt u, als wij eens een' wedloop met hoepels hielden?’ -

‘Bravo! bravo! een' wedloop met hoepels! En wat zat de prijs zijn?’

‘Zekerlijk geen gouden of zilveren hoepelstok, gelijk eene gouden of zilveren zweep bij de harddraverijen. Maar de overwinnaar ontvangt van de beide mededingers een stel blikken hoeprinkels, die zij beiden bekostigen.’ -

‘Goed zoo; wij gaan onze hoepels al vast halen.’

Even na het eten kwamen zij bij elkander; de ouders hadden dezen wedloop goedgekeurd, en bewezen hun de eer van naar denzelven te komen zien. De loopbaan was de groote weg, aan welken de tuin van hendriks ouders gelegen was. Weldra nam de hoepelwedloop een' aanvang; lang bleven zij elkander al hoepelende bijhouden;

[p. 24]

en als hendrik een weinig vooruit was, werd hij dadelijk door de anderen weder ingehaald. Hunne hoeden hadden zij reeds door de drift verloren, en maar op den weg laten liggen. Eindelijk gelukte het george zijne mededingers vooruit te komen, en het afgesproken doel te bereiken, alwaar hij hen in zegepraal afwachtte, en met hen gearmd naar hendriks ouders terugkeerde, die den overwinnaar prezen en hem een glas wijn te drinken gave.

Zulke spelen, die eene gezonde beweging verschaffen, zijn zeer aanbevelenswaardig.