Doen Walewein sach dit ongevoech
Sprac hi: ‘Her riddere, dese smerte,
Hoe mogedise vinden in u herte,
Die gi doet deser joncfrouwen?’
12290[regelnummer]
- ‘Ay edel riddere, op gerechte trouwe,’
Sprac die joncfrouwe, ‘verledeget mi!
Oft enege ontfermecheit an u si
Soe hulpt mi dor alre vrowen ere!’
Her Walewein sprac: ‘Vrient, bi onsen here,
12295[regelnummer]
Gi doet onhovescheit hier an.’
- ‘Wat segdi,’ seit hi, ‘vule tyran?
Wat besteets te berechtene?
Lust u hier nu te vechtene
Ic maecs u hier ter stede sat.’
12300[regelnummer]
- ‘Gi sultse hier laten,’ sprac Walewein ter
‘Al haddijt oec gesworen met.’ (stat,
Doen quam daer toe her Gariët
Ende sprac: ‘Broder, dor wat saken
Wildi hier nu werringe maken?
12305[regelnummer]
Laet hem hebben sine amie:
Al doet hi hare nu dorpernie
Wat bestaet u dat te wrekene?’
Die ander begonster to te sprekene,
Die tgeens ridders geselle was:
12310[regelnummer]
‘Geselle, ic soude u raden das,
Dat gi die joncfrouwe laet varen nu
Metten riddere, dat radic u.’
- ‘In does niet, bi mire trouwen.’
- ‘Geselle, dat sal u lichte rouwen;
12315[regelnummer]
Ende in bescudde u heden oec.’
Die ander sprac: ‘Mine roec.’
Doe sprac oec mede Gariet:
‘Bi Gode ende bi mire wet,
Broder, gi sult vechten sonder mi.’
12320[regelnummer]
Walewein sprac: ‘Bi Gode, dat si!’
Dus keerden si beide ombe daer
Om bat te pongirne daer naer.
Die riddere quam op Waleweine gereden
Ende heften gesteken daer ter steden
12325[regelnummer]
Dor den scilt ene grote scure,
Dat sijn spere brac tier ure.
Ende Walewein heften weder gesteken
Dat sijn halsberch moeste breken,
Ende hi gequetst werd so sere,
12330[regelnummer]
Dat hi genade bat den here.
Walewein sprac: ‘So scult dan vri
Dese joncfrouwe, ende geefse mi.’
- ‘Ic scelse quite harde gerne,
Mine stater u niet te werne;
12335[regelnummer]
Maer segt mi hoe u name si.’
- ‘Walewein,’ seit hi, ‘heetmen mi,
Des conincs Arturs suster sone.’
- ‘Ay mi, hoe wasic so cone
Dat ic dorste joesteren nu,
12340[regelnummer]
in hadde tirst gevraget u
Wie gi waerd te deser stont,
Sone waric van u niet gewont.’
Walewein sprac doe: ‘Hoe heetti?’
- ‘Licoridon heetmen mi.’
12345[regelnummer]
Walewein sprac: ‘Nu bevelic u
Dat gi vard ter joncfrouwen nu
Van Galestroet, ende segt haer saen,
Dat icse sal wel scire bestaen
Met sconincs Arturs macht al.’
12350[regelnummer]
Lycoridon seide: ‘Here, ic sal.’
Doe sciet Walewein scire van daer,
Ende die joncfrouwe volhdem naer;
Ende al ridende so sprac si:
‘Here, ic ben u eygen vri,
12355[regelnummer]
Want gi hebt mi hier verloest
Vander doet, ende vertroest.
Ic geve mi op in u genaden.’
Walewein besachse wel met staden,
Ende soe hire merren merc an nam
12360[regelnummer]
Soe si hem daer bat bequam;
Want si was scone ende so valiant,
Datmen haers gelijcs nine vant.
Ende Walewein begonsse te minne
Ende te pensene in sinen sinne
12365[regelnummer]
Hoe hi dese gecrigen mach.
- ‘Joncfrouwe,’ seit hi, ‘op desen dach
Hebdi mi alsoe verwonnen,
Dat ic u ember goets moet onnen,
Ende dat ic u minne gerne name.’
12370[regelnummer]
- ‘Here, al dat u es bequame
Van mi te hebbene es u gereet;
Gi hebbets wel verdient, Godweet.
Ende gi selt oec tavont met mi varen:
Ic sal ons harde wel bewaren:
12375[regelnummer]
Ic hebbe ene borch staende hier bi.’
Walewein sprac: ‘Scone maget vri,
Uwen name soudic gerne weten.’
- ‘Here, ic ben Ydeine geheten.’
Ende met deser selver tale
12380[regelnummer]
Quamen si gereden te dale,
Daer si den casteel sagen staen,
Daer si doen in voren saen.
Daer vonden si doe ene scone joncfrouwe,
Die Ydeinen was getrouwe,
12385[regelnummer]
Ende was haer grote gesellinne.
Dese ontfinc met groter minne
Men ginc daer eten sonder lette:
Daer was ten etene wel gedient.
12390[regelnummer]
Doe sprac Ydeine: ‘Live vrient,’
Tote Waleweine, ‘wats u raet?
Ic ben u eygen, dat verstaet;
Ende oec mede dor uwen wille
Soe gevic hier lude ende stille
12395[regelnummer]
Uwen broder mire nichten.’
Doe sprac Gariët: ‘Derre gichten,
Joncfrouwe, moetti hebben danc.’
Doe vrachde Walewein eer iet lanc,
Wies die gode casteel ware?
12400[regelnummer]
Ydeine seide hi was hare;
‘Ende es oec Lancgarde geheten.
Ende dlant datter omtrent es geseten
Hord hier toe, ende es oec mijn.’
Dus spraken si en lettelkijn
12405[regelnummer]
Van derre saken, ende daer binnen
Begonsten si te sprekene van minnen.
In horde nie van riddere spreken,
Die soe sere werd ontsteken
Alse Walewein van harre minnen.
12410[regelnummer]
Hi nam Ydeinen bider kinnen
Ende cussetse an haer mondekijn.
Si was die scoenste di mochte sijn.
Dus saten si een stic al daer:
Doe gingen si slapen saen daer naer.
12415[regelnummer]
Elc nam metter hant de sine:
Sine daden daer jegen gene pine.
Dus sijn dese twee beraden wel.
Si speilden tsnachts dat soete spel
Datmen met vrowen te speelne pliet.
12420[regelnummer]
Des si begeerden gebrac hen niet.
Nu latic licgen dese vire
Ende sal u hier vertellen scire
Ende vander joncfrouwen van Galestroet.
|
|
Auteursrechtvrij