Ende dede hare van Waleweine verstaen
Dat hi van Mauruse ware ontgaen
‘Oec nam hi mi al ongelet,
12435[regelnummer]
Daer wi vochten in enen pleine,
Van Lancgarde die scone Ydeine
Ende voretse tArturs hove ward.
Oec hordic secgen dat hi ter vard
Hier sal comen, heeft hi geval,
12440[regelnummer]
Met Arturs lieden groet ende smal,
Mauruse te bescuddene met.’
Doe sinde die joncfrouwe ongelet
Om hare hogeste baroene saen,
Ende dede hen dese dinge verstaen.
12445[regelnummer]
Doe rieden hare alle die heren,
Datmen te tide bat sette int keren
Dan si beiden, sijt seker des,
Want Artur hare te machtech es.
Dus keerde dat here metter vard;
12450[regelnummer]
Ende alse Maurus dat geware ward
(Want hi hadde vernomen das,
12455[regelnummer]
Inden casteel ende Ydeine):
‘Ganc ende sech mi Waleweine
Dat ic gere hulpen hebbe noet,
Want die joncfrouwe van Galestroet
Es afgekert met haren here.’
12460[regelnummer]
Die knape liep wech met groten gere
Om te tide te comene daer.
Des margens vroech, wet vorwaer,
Was her Walewein op gestaen
12465[regelnummer]
Ende Mauruse in staden te stane.
Alse hi sine wapine hadde ane
Dat si met hem te hove vare;
Hine weet wat hem es gesciet,
12470[regelnummer]
Sonder hare en mach hi niet:
Hare minne heftene gewont sere.
Ydeine sprac doe: ‘Live here,
Gi moget mi voren daer gi wilt.’
Walewein nam doe spere ende scilt
12475[regelnummer]
Ende nam orlof daer ter stede,
Ende Gariët, sijn broder, mede
Nam orlof an sijn lief, Godweet,
Ende seide hi bleve haer vrient gereet.
Dus voren si te Cardole ward;
12480[regelnummer]
Ende alsi quamen optie vard
Sach Walewein over ene side,
Ende siet waer ten selven tide
Een knape comt gelopen sere.
Doe bleef houdende daer die here
12485[regelnummer]
Ende vrachde den knape wat hi sochte?
Die knape seide dat hi brochte
‘Boetscap van minen heren Maurus.
Hi ontbiet u, here, aldus,
Dat hi gere hulpen hevet noet;
12490[regelnummer]
Want die joncfrouwe van Galestroet
Es wech gekeert met haren here.’
Walewein seide doe: ‘Nu groet mi sere
Dinen here, ende laet hem verstaen,
Heeft hijs te doene, sonder waen,
12495[regelnummer]
Ic come hem te hulpen, eest nacht eest dach,
Met al dat ic geleisten mach.’
Dus sciet die bode van hem al daer,
Ende Walewein reet daernaer
Met Ydeinen, die was wel fire.
12500[regelnummer]
Hi gemoette enen knape scire,
Die sere quam gereden dare.
Walewein vrachde hem om niemare.
Die knape antwerde hem ter steden:
‘Here, ic come van hove gereden,
12505[regelnummer]
Daer ic groet wonder sach:
Daer quam gisteren opten dach
Een scone mantel, secgic u,
Daer grote geroechte af es nu.
Wie dat dien mantel dreecht,
12510[regelnummer]
Ende die dan loser minne pleecht,
Hi ontcramp hem in allen sinne;
Ende die getrouwe es an di minne,
Hi sloide hem toter eerden daer.
Hi ontcramp Genevren vor waer
12515[regelnummer]
Tote recht in midden bene:
Daerne was joncvrouwe ne gene,
No vrowe, diet anders conde gevallen,
Die mantel en ontcramp hen allen,
Selken min ende selken mere,
12520[regelnummer]
Nadien dat si minden sere.
Maer ene joncfrouwe die daer was,
Hare sloidi op deerde, sijt seker das,
Ende dat was Carados vrindinne.’
- ‘Nu segt mi, knape, live minne,
12525[regelnummer]
Wien was hi alre corts aldaer?’
- ‘Here, Keys amien, overwaer;
Ende dies was Keye harde gram.’
Mettien die knape orlof nam,
Ende Walewein reet te hove ward saen,
12530[regelnummer]
Ende reet so sere, sonder waen,
Soe dat hi te Sinxenen quam
Daer hi dit wonder algader vernam.
Die coninc ende die coninginne
Waren blide in haren sinne
12535[regelnummer]
Alsi hebben di mare vernomen
Dat Walewein te hove es comen,
Ende al dat hof oec gemeine.
Walewein beval die scoene Ydeine
Den coninc ende der coninginnen,
12540[regelnummer]
Dat sise ontfaen souden met minnen.
- ‘Si es mine amie,’ seidi dare,
‘Die wel eren werdech ware.’
Die coninginne sprac: ‘Walewein, here,
Ic sal hare doen live ende ere.’
12545[regelnummer]
Mettien heeft die coninc gesproken:
‘Walewein, es die riddere gewroken
Dien gi tspere ute traect?’
- ‘Neen hi, here, (wat hulpt ontsaect?)
Ic hebber menech lant om gereden,
12550[regelnummer]
Maer in quam noisint te gere steden
Daer icker iet af conde geweten.
Oec haddic dat trinsoen vergeten,
Daer ickene mede wreken soude.’
Des was blide menechfoude
12555[regelnummer]
Keye doe hi dit verhorde,
Ende sprac ten coninc dese worde:
‘Her coninc, gi segt nu ongevoech:
Walewein heeft nu vechtens gnoech
Ane Ydeinen sine scone vrindinne.
12560[regelnummer]
Hi sette sijn vechten an hare minne
Desen winter, si es so fier!
Alselp mi God, ic wilsi hier
Eergisteren hadde gesijn,
Ende si den edelen mantel fijn
12565[regelnummer]
Hadde gedragen, die menech droech.
Gi had gesien u ongevoech:
Gi ward daer worden onse broederkijn.’
Die coninc sprac: ‘Keye, laet sijn
U quade tale, ende swiget des,
12570[regelnummer]
Dat vanden mantele gesciet hier es.’
Doe sprac min her Walewein saen:
‘Her Keye, ic ben blide, sonder waen,
Dat u gesciede ende uwer amien
Soe grote ere: gi moges wel lien,
12575[regelnummer]
Hoe was hare di mantel gemicke?’
Ende binnen desen selven sticke
Soe quam een riddere gereden daer,
Ende bat ene bede den coninc daer naer,
Die hem daer gegeven was.
12580[regelnummer]
Doe wilde die gene sijn na das
| |
Versekert van hen allen mede
Die in die sale waren ter stede,
Ende van Waleweine als te voren.
Dat sekerent si alle ende sworen.
12585[regelnummer]
Doe seidi: ‘Here, her coninc fijn,
Soe eischic hier min minnekin,
Mijn soete lief, die scone Ydeine,
Die hier set bi Waleweine.’
Hi namse bider hant daer nare.
12590[regelnummer]
Walewein seide doe oppenbare:
‘Dit es traisoen, op min trouwe:
Wildi hebben dese scone joncfrouwe,
Soe leitse en wech sonder scamp,
Ende wintse op mi in enen camp:
12595[regelnummer]
Dats merre ere, dat secgic u.’
- ‘Her Walewein, ic segt hier nu,
Wildi mi volgen daer ic vare,
Ic vechte jegen u al oppenbare;
Maer hier stoet mi onsiende ter tijt,
12600[regelnummer]
Want gi mi hier te machtech sijt.’
Her Walewein sprac doe sere verbolgen:
‘Nu segt mi waer ic u mach volgen,
Ic volge u daer, op mine trouwe.’
- ‘Soe comt tes conincs Bandumagowe,
12605[regelnummer]
Daer vechtic jegen u inden pleine
Om te winne die scone Ydeine.’
Walewein lovede oec dit gelof
Ende sprac: ‘Ins conincs Bandemagus hof
Willic comen in .xl dagen
12610[regelnummer]
Ende desen camp dus vord dragen.’
Dus werd daer genomen die camp,
Ende verborget, sonder scamp;
Ende die verwonne daer opt velt,
Hem bleve Ydeine met gewelt.
12615[regelnummer]
Doe vrachde die coninginne na das
- ‘Druidein hetic vorwaer.’
Mettien nam hi orlof daernaer,
Ende ruemde des conincs Arturs hof.
12620[regelnummer]
Ende Walewein bleef drove daer of.
Ende bespotte Waleweine den here
Met Ydeinen sire vrindinnen:
- ‘Walewein, gi mogetse wale minnen,
12625[regelnummer]
Want si es so wale becant
Met al den ridderen in menech lant;
Ic hope dat si noch es maget
Daer so menech riddere na vraget.’
Walewein sloech dat hovet neder
12630[regelnummer]
Ende antwerde Keyen hier op niet weder.
Ende die tale bleef aldaer.
Nu hord van Waleweine meer hier naer,
Want hi begeert te wetene om des
Wat dat vrowen gepens nu es.
|
|
Auteursrechtvrij