[Nummer 59/60]
Aan de lezers.
De nieuwe Redakteur voelt zich gedrongen in zijn eerste nummer een woord tot de lezers te richten. Daartoe drijft hem in de eerste plaats het gevoel, dat de leden van onze Vereniging behoefte hebben aan een tolk van hun dankbaarheid jegens zijn voortreflike voorganger. Voor Dr. Schepers, die de Vereniging van Leraren in Levende Talen in verschillende funkties grote diensten heeft bewezen, heeft het klokje van gehoorzaamheid geslagen. Iemand die hem alleen als schrijver en als redakteur kent, gelooft eenvoudig niet, dat hij weldra door de lex dura naar het villaatje van het pensioen verwezen wordt. Zijn stijl is even fris en jeugdig als zijn belangstelling voor het onderwijs in het algemeen en dat in de moedertaal in het biezonder. De Voorzitter zei het in de bestuursvergadering zo juist: Wie van ons durft te hopen dat hij bij het bereiken van de pensioensleeftijd nog zo'n opgewekte belangstelling koesteren zal voor onderwijszaken en daardoor vele jongeren ten voorbeeld strekken? Het moet hem een grote voldoening zijn dat in de vier jaren van zijn sekretariaat de Vereniging is gegroeid van ongeveer 270 tot ruim 440 leden, dat is met meer dan 60 %! Dat is zeker voor een groot deel aan hem te danken. Zijn hartelike en spontane persoonlikheid heeft velen tot zijn vrienden gemaakt.
De enige grief die ik tegen hem heb, is dat hij het zijn opvolger zo moeilik gemaakt heeft!
De tweede aanleiding van dit stukje is de wens om een beroep te doen op Uw medewerking.
Wij leven in een tijd van overgang, van gisting. Van alle kanten rijst het verlangen naar vernieuwing van ons onderwijs, niet het minst van ons taalonderwijs. Nieuwe schooltypen vragen gelegenheid zich te ontwikkelen, nieuwe metodes eisen onze belangstelling. De vraag welke plaats het taalonderwijs in de eerste zal innemen, is van groot belang, als ook hoe dit zal gegeven worden. Onze Vereniging en ons blad is de plaats waar deze dingen moeten besproken worden.
Juist in deze tijd hebben wij elkaar nodig, wij allen zoeken en tasten en de besten van ons worden vaak gepijnigd door twijfel. Er zijn uren, waarna wij de klas verlaten met het gevoel: ‘zo was 't goed!’ maar ook zijn er lessen, waaraan wij veel zorg en moeite besteed hebben en die ons toch onbevredigd laten. En toch, hoe pijnlik die twijfel is, hij is beter dan de zelfverzekerdheid van de geroutineerden. Wij kunnen veel van elkaar leren. Was het alleen maar door het vernemen van de twijfel van anderen: een troost en een waarschuwing!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd