Een kolfje naar mijn hand was danook de Taalkaart van ‘Asch’. Heel schematies: enkele lijnen slechts voor de uitspraak ‘aลก’, ask, asx, as, en hier en daar op de kaart nog enige ‘varianten’ gedrukt. Juist een bladzij om je jongens een idee van ... ‘Dialectgeografie’ te geven.
We praatten er enige minuten over hoe ook in taal alles z'n grens in tijd en in ruimte heeft, lichtten het eenvoudige kaartje toe, lieten het circuleren, om daarna de aandacht voor de paar regels tekst erbij te vragen. Biezonderlik voor de eerste zin ervan:
‘De taalkaart van Asch is belangrijk voor de beoordeeling van het Vereenvoudigersvoorstel om in 't midden en op het einde der woorden s in plaats van sch te schrijven’ -
en waarvan de portée voor de jongens duidelik was.
Tot mijn voldoening mocht 'k bovendien constateren dat verscheidenen het met de .... professor oneens durfden zijn:
B. interrompeerde met: ‘We spellen toch om zoveel mogelik het algemene nederlands weer te geven!’
En P. antwoordde me: ‘Die meneer doet net alsof onze taal alleenmaar dialecten heeft! - Hoe zouden dan de dagbladen wel gespeld moeten worden?’
'k Twijfel er niet aan of ‘Onze Taaltuin’ zal het M.O. nog heelwat vruchten leveren.
a.j. schneiders.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd