Levende Talen. Jaargang 1933
(1933)– [tijdschrift] Levende Talen–Eindexamens in Frankrijk.Voor allen, die zich interesseeren voor het onderwijs in de vreemde talen aan de Fransche scholen, geef ik hieronder eenige Eindexamens (Baccalauréat) van het jaar 1932, die ik overnam uit Les Langues Modernes van nov.-déc. 1932, mars 1933 en avril 1933. Het Italiaansche en Spaansche werk van Parijs betreft facultatieve talen. de l. | |||||||||||
Baccalaureat.
| |||||||||||
[pagina 325]
| |||||||||||
Es schreit mein Herz, es jauchzt und bebt
Der alten Heimat heiss entgegen.
Und was als Kind ich je durchlebt
Klingt wieder mir auf allen Wegen.
(Detlev von Liliencron).
* * *
Im Anschluss an dieses Gedicht, schreibe in einem Briefe an einen Freund wie Du nach längerer Abwesenheit in die Heimat zurückgekehrt bist.
| |||||||||||
Nancy (Juin 1932).
| |||||||||||
[pagina 326]
| |||||||||||
Wir sprachen von Sturm und Schiffbruch,
Vom Seemann und wie er lebt,
Und zwischen Himmel und Wasser,
Und Angst und Freude schwebt.
Wir sprachen von fernen Küsten,
Vom Süden und vom Nord,
Und von den seltsamen Völkern
Und seltsamen Sitten dort.
Am Ganges duftet's und leuchtet's
Und Riesenbäume blüh'n,
Und schöne, stille Menschen,
Vor Lotosblumen knieen.
In Lappland sind schmutzige Leute,
Plattköpfig, breitmäulig und klein;
Sie kauern um's Feuer, und backen
Sich Fische, und quâken und schei'n.
Die Mädchen horchten ernsthaft,
Und endlich sprach niemand mehr;
Das Schiff war nicht mehr sichtbar,
Es dunkelte gar zu sehr.
(Heine).
| |||||||||||
Caen (octobre 1932),Version anglaise.
| |||||||||||
[pagina 327]
| |||||||||||
Thème anglais. Un verger au XVIIIe siècle.Nous descendîmes au bas du verger, où je trouvai toute l'eau réunie en un joli ruisseau, coulant doucement entre deux rangs de vieux saules qu'on avait souvent ébranchés. Leurs têtes creuses et demi-chauves formaient des espèces de vases d'où sortaient des touffes de chèvrefeuille, dont une partie s'entrelaçait autour des branches, et l'autre tombait avec grâce le long du ruisseau. Presque à l'extrémité de l'enceinte était un petit bassin bordé d'herbes et de joncs. Alors M. de Wolmar, faisant le tour du bassin, sema sur l'allée deux ou trois poignées de grains mélangés qu'il avait dans sa poche, et quand il se fut retiré, les oiseaux accoururent, et se mirent à manger d'un air si familier que je vis bien qu'ils étaient faits à ce manège. Cela est charmant m'écriai-je. Je vois que vous voulez des hôtes, et non des prisonniers. Qu'appelez-vous des hôtes répondit Julie: c'est nous qui sommes les leurs; ils sont ici les maîtres, et nous leur payons tribut pour en être soufferts quelquefois.
J.-J. Rousseau. | |||||||||||
Version allemande.
| |||||||||||
Thème allemand.Ils aimaient, le grand-père comme le petit-fils, à revenir souvent sur la légende fabuleuse de ce conquérant corseGa naar voetnoot3) qui avait pris l'Europe. Grand-père l'avait connu. Il avait failli se battre contre lui. Mais il savait reconnaître la grandeur de ses adversaires; il l'avait dit vingt fois; il eût donné un de ses bras, pour qu'un tel homme fût né de ce côté du Rhin. Le sort l'avait voulu autrement; il l'admirait, et il l'avait combattu, c'est-à-dire qu'il avait été sur le point de le combattre. Mais comme Napoléon n'était plus qu'à dix lieues et qu'ils marchaient à sa rencontre, une subite panique avait dispersé la petite troupe dans une forêt, et chacun s'était enfui en criant: ‘Nous sommes trahis!’ En vain, racontait grand-père, avait-il tâché de | |||||||||||
[pagina 328]
| |||||||||||
rallier les fuyards; il avait été entraîné par leur flot et il s'était trouvé le lendemain à une distance surprenante du champ de bataille, - c'est ainsi qu'il appelait le lieu de la déroute.
Romain Rolland. | |||||||||||
2e Session de 1932.Composition anglaise.Could the England of 1685 be, by some magical process, set before our eyes, we should not know one landscape in a hundred or one building in ten thousand. The country gentleman would not recognize his own fields. The inhabitant of the town would not recognize his own street. Everything has been changed, but the great features of nature, and a few massive and durable works of human art... We should see straggling huts built of wood and covered with thatch, where we now see manufacturing towns and seaports renowned to the farthest ends of the world ... Not less strange to us would be the garb and manners of the people, the furniture and the equipages, the interior of the shops and dwellings.
Macaulay, History of England.
In the latter half of the 18th century a very old Lancashire weaver describes to his great-grandchildren their parish and its neighbourhood as they were in his own boyhood, and tells them the changes wrought there by the Industrial Revolution. - You may, in addition, make him narrate the great political events which have taken place in his life-time. | |||||||||||
Composition allemande.‘Nach Frankreich zogen zwei Grenadier’
Die waren in Russland gefangen,
Und als sie kamen in's deutsche Quartier,
Sie liessen die Köpfe hangen ...’
Die zwei Grenadiere kommen in einem deutschen Wirtshaus an der russischen Grenze, ermattet, zerlumpt an. Da erfahren sie dass ‘Frankreich verloren gegangen ... und der Kaiser gefangen’. Sie klagen darüber und erinnern sich an die Heldentaten bei Arcole, Austerlitz ... Sie drücken die Hoffnung aus, dass Napoleon bald auf den Thron wiedersteigt. ‘Behüte Gott, ruft der deutsche Wirt aus; Preussen hat durch ihn so sehr leiden müssen!’ | |||||||||||
[pagina 329]
| |||||||||||
Die Bächlein von den Bergen springen,
Die Lerchen schwirren hoch vor Lust,
Was sollt'ich nicht mit ihnen singen
Aus voller Kehl' und frischer Brust?
Den lieben Gott lass ich nur walten;
Der Bächlein, Lerchen, Wald und Feld
Und Erd' und Himmel will erhalten,
Hat auch mein' Sach' aufs best' bestellt!
Man zeige wie das vorstehende Gedicht zwei der tiefsten Triebe der Deutschen, den Wandertrieb und die Lust an der Natur preist. Man denke dabei an die deutsche Sehnsucht nach Süden, die im Mittelalter manche Kaiser und später so viele Künstler und Dichter, wie Dürer, Goethe, Mozart, Heine, nach Italien hinzog. Man denke auch an die immer noch lebendige Reiselust der Deutschen, die, zur Ferienzeit, mehr als in irgend einem anderen Lande, die Städter aus ihren Wohnungen in die freie Natur herauslockt. | |||||||||||
Anglais.‘The climbing was now more severe, and this labour, imposed on the afternoon lassitude, still further quietened the party. The woods were hushed; sleep crept over the mountain; only the lullaby of invisible wings continued. Occasionally a word was said, gently, and there followed a monosyllabic answer ... Gradually the sense of mountain-joy took possession of them. Strength and energy increased, and the party emerged at last above the woods, to a gently rolling open space, a paradise of flowers, acre on acre, sky-caressed, a trysting-place for the winds. For a while all three lay down deep in the flowers, careless of the blazing sun, and abandoned themselves to mere breathing.’
Richard Church: High Summer.
Do you like mountaineering? Have you ever felt what the author calls mountain-joy? Tell some of your own experiences in the mountains. | |||||||||||
Nancy (1932).Composition allemande.
Der mann und seine frau
Der Mann muss hinaus
Ins feindliche Leben,
Muss wirken und streben
Und pflanzen und schaffen,
Erlisten, erraffen,
Muss wetten und wagen,
Das Glück zu erjagen.
Da strömet herbei die unendliche Gabe,
Es füllt sich der Speicher mit köstlicher Habe,
Die Räume wachsen, es dehnt sich das Haus.
| |||||||||||
[pagina 330]
| |||||||||||
Und drinnen waltet
Die züchtige Hausfrau,
Die Mutter der Kinder,
Und herrschet weise
Im häuslichen Kreise,
Und lehret die Mädchen,
Und wehret den Knaben,
Und reget ohn' Ende,
Die fleissigen Hände,
Und mehrt den Gewinn
Mit ordnendem Sinn.
| |||||||||||
Paris (octobre 1932).Composition italienne.
| |||||||||||
[pagina 331]
| |||||||||||
Composition espagnole.
El Barco Viejo.
Allá en aquel paraje solitario del puerto
se mece el viejo barco a compás de las ondas
que tejen y destejen sus armiñadas blondas
en rededor del casco roñoso y entreabierto.
De la averiada proa cuelga un cable cubierto
de liquenes que ondulan cuando pasan las rondas
de los peces, clavando sus pupilas redondas
en el barco, que flota como un cetáceo muerto
Y el barco que fué un barco de los que van a Europa,
y que era todo un barco de la proa a la popa,
ahora que está inválido y hecho un sucio pontón,
Sus amarras sacude, y rechina, y se queja
cuando ve que otro barco mar adentro se aleja,
mecido por las clas en blanda oscilación.
Desarróllese el tema del soneto del posta chileno Magallanes Moure, ampliando, sobre todo, el contraste entre el barco viejo y un trasatlantico, de los más nuevos, zarpando con rumbo a Europa. | |||||||||||
Version allemande.
| |||||||||||
Thème allemand.
| |||||||||||
[pagina 332]
| |||||||||||
je ne partis point. Ainsi cette réponse est restée dans ma poche. Que voulez-vous? L'homme propose et Dieu dispose. Vous qui deviez être ici au commencement d'avril, vous y venez à la fin de juillet, et vous y restez jusqu'au jour de mon arrivée. Cela avait tout l'air d'une chose arrangée, comme si nous fussions convenus de nous éviter. J'entrais par une porte et vous sortiez par l'autre ... Ne comptez-vous pas, dites-moi, vous et votre mari, venir bientôt à Paris? Si vous n'y venez, j'irai vous voir. Je pensais d'abord devoir attendre la belle saison; mais depuis, réfléchissant à l'incertitude de la vie, j'ai trouvé que c'était sottise de différer un plaisir, surtout quand on a comme moi quarante ans et des cheveux blancs ... Répondezmoi bien vite. Vos lettres sont charmantes: j'aime fort à en recevoir ... Vous avez un style naturel et fort agréable. | |||||||||||
Besançon (1932).Composition anglaise.
| |||||||||||
Composition allemande.Den 22. März 1832, am ersten Tag des Frühlings sitzt Goethe in seinem Lehnstuhl, vor dem offenen Fenster ruhig sterbend: ‘Warte nur. Balde Aber wo soll er ruhen? Da tauchen vor ihm die Hauptgestalten seiner Dichtung auf und winken, der Erlkönig: nach einer nebeligen Wiese mit ‘grauen Weiden’, Werther: nach dem friedlichen Dorfe, Walheim, mit dem kühlen Brunnen, Mignon: nach dem Land, ‘wo die Zitronen blühen’. Nur Mignon lächelt er an und gibt heiter den Geist auf. |
|