Levende Talen. Jaargang 1934

Franse schoollectuur.

G. Eisenmenger et A. Lenel. Avec l'oncle Emile à travers la France. Livre de Lecture courante pour le cours moyen. Fernand Nathan, Paris.

De vacantiereis van een familie, Mme Bernard met haar twee kinderen, en de in Azië rijk geworden broer, die zijn zuster, weduwe en directrice d'école, zijn neef en zijn nicht daarop tracteert. Een reisje per auto door héél Frankrijk. Iets als Le tour de France par deux enfants, maar rijker aan inhoud en zóó aardig geïllustreerd, dat men dubbel het slechte papier van het Fransche schoolboek betreurt. Rijker aan inhoud en bijgewerkt tot de huidige dag. Alles wat op geographisch, historisch, architectonisch of industrieel gebied op te merken is op de route Côte d'Azur, Marseille, Grenoble, Lyon, Straatsburg, Metz, Lille, Rouen, Havre, Brest, Orléans, Roquefort, Nîmes, Vichy, Paris passeert hier de revue in een reisverhaal, waarin zoo hier en daar een moraliseerend element verwerkt is. Voor de schoolbibliotheek zéér aan te bevelen. Voor klassikale lectuur te dik (318 pag.). Het daalt bovendien dermate in bijzonderheden af, dat men bezwaarlijk op de voortdurende belangstelling van een heele klasse Hollandsche leerlingen zal mogen rekenen.

[p. 66]

Norbert Casteret, Dix ans sous terre. Campagnes d'un explorateur solitaire. Librairie Académique Perrin. Paris, 1933, 15 frs.

Het boek met deze min of meer sensationeele titel is geen product van schrijvers phantasie, maar de beschrijving van de onderzoekingen van een geleerde, die werkt in de grotten van de Pyreneeën en er voor geographie en prae-historie belangrijke vondsten heeft gedaan. Van een man, die met ongeëvenaarde moed en onder de geheimzinnige bekoring van het onbekende in de chaos afdaalt onder Frankrijks Zuidelijkste gebergten om daar ontdekking na ontdekking te doen. Hij is dezelfde, die in 1923 de praehistorische teekeningen vond in de grotten van Montespan door de duisternis in te gaan langs de onderaardsche rivieren. Vele gegevens heeft hij er gevonden over het leven van mensch en dier, veel bewijzen ook van hun strijd. En gedreven door zijn passie gaat hij steeds loopende, badende, zwemmende, voort, met zijn onderzoekingen. In dit werk geeft hij er het spannende verslag van, dat verdeeld is in de vier deelen: Dans la Nuit des temps révolus; La Magie préhistorique; La Grande faune disparue; Sous terre. Eén bijzonderheid: de onderzoeker heeft de bewijzen geleverd van de ondergrondsche verbindingen met de Garonne van bergstroomen, die men steeds tot het Ebrogebied had gerekend.

Een boek, dat ik voor de hoogste klasse gaarne aanbeveel. Moeilijk door gebruik van speciale termen zal het toch stellig al diegenen niet afschrikken, die evenals Casteret hen beklagen, die alleen en troupe kunnen reizen en ‘qui chassent devant eux, partout où ils vont la solitude et le recueillement’.

Jean de la Brète, Les Gardiens. Paris, Plon, 1933.

Een nieuw romannetje van de auteur van Mon oncle et mon curé. Of het ook de 260e editie zal beleven, waar dit laatste aan toe is, betwijfel ik. Toch mag ik het wel aanbevelen.

Op het stramien van de complicaties, die geld, dat verdwenen is door teleurgesteld goed vertrouwen, kan scheppen, borduurt de schrijfster een weefsel van liefdesverwikkelingen, die tot bevredigende oplossing worden gebracht, vooral door de opoffering van dengene, die alleen blijft staan aan het einde. Leerlingen van de hoogste klassen zullen het wel waardeeren. Het is geen moeilijke lectuur; eenigszins, doch niet àl te zoetelijk geschreven. Les Gardiens! Waarvan? Van de gebruikelijke opvattingen en zeden, dunkt me.

C.L. DE LIEFDE.

Enfants, Soixante photogr. d'André Kertész, reprod. en héliogr. Texte de Jaboune. Album in -4^o; 20 fr.; Ed. d'Histoire et d'Art. - Plon - Paris 1933.

Hoewel dit album niet bestemd is voor de schoolbibliotheken, wil ik het toch gaarne onder de aandacht der collega's brengen. En wel, omdat deze verzameling van zestig kinderfoto's voor velen een prettig bezit zal zijn, zoowel om de kunstfotographische réussites, als om de gevoeligheid en zachte teederheid, die de beelden omgeven. André Kertész is er in geslaagd in zestig schilderijtjes alle kinderen te omvatten: van de baby tot de schooljongen, in hun werken en spelen, lachen en huilen, terwijl hij steeds 't natuurlijke en spontane in houding en uitdrukking heeft weten weer te geven.

[p. 67]

't Bladeren in dit album is een genot en, zooals Jaboune, die een geestige tekst bij de beelden geschreven heeft, zegt: il est reposant de rappeler qu'il existe encore au XXe siècle, quand même ... des mains potelées aux ongles de poupées, des joues duvetées, des cheveux blonds et fins, et des yeux purs, si purs, avec des regards d'ange ....

S. ELTE.