Levende Talen. Jaargang 1937
(1937)– [tijdschrift] Levende Talen–
[pagina 203]
| |
naar de ergste en dus gebruikelijkste: ‘Barbertje moet hangen’ - zie Max Havelaar, Inl. De pers krioelt ervan. Men vindt ze in alle talen. ‘Hij kent zijn Pappenheimers’ - zie Wallensteins Tod, 3, 15. ‘Il y a des accomodements’ - zie Tartuffe, 4, 5. Citeeren is gevaarlijk. Past ermee op, collega's. Verreweg de meeste citaten zijn tweede, of liever honderdste hands. Men citeert niet den schrijver, maar een collega-sloddervos. Ik zelf herinner me blozend ‘Bene meruit de patria’, dat ik nog wel als motto had gesteld boven een hoogdravend sonnet op Braakensiek. Meruit moet zijn: meritus est. Mijn oude vriend Braak heeft mij vergeven; ik niet. Men zal zeggen dat het per slot zoo erg niet is, als dilettanten er in de algemeene pers wat op los flodderen; voor het groote publiek is alles goed genoeg. Accoord. Maar beroepslieden in een vakblad? Dat mag niet. Nu is Punch's Advice om de weerga geen onbeteekenend grapje. De afdeeling Humor is een belangrijk deel van de les in de Letterkunde. Mijn collega's behandelen die, vertrouw ik, grondig en uitvoerig. En zoo moet ook deze grap, zuiver gesteld, ter sprake komen. Want Punch's Advice is de vermaardste grap van het vermaardste spotblad ter wereld, kenschetsend voor den ganschen geest van het beroemde blad, ja van den Engelschen humor in het algemeen. ‘It is doubtful,’ zegt Spielman in zijn The History of Punch, ‘whether any line from any author is so often quoted as Punch's Advice. It crops up continually, almost continuously, and I may assert from my own observation that it appears in one of the papers of the kingdom on an average twice or thrice a week.’ De boven genoemde aanhaling is maar een matige aardigheid. De geestigheid van het origineel schuilt in het verband, de tegenstelling - de kern van allen humor. Ik geef hier het geval, dat de collega's in de les kunnen, neen, moeten mededeelen: We schreven 1845. Een bekende zaak, Eamonson & Co., House Furnishers, had haar wijd verspreide advertentie getiteld: ‘Advice to persons about to marry.’ Men begrijpt wat het advies behelsde. Dit pakte Punch aan. Men vindt in de Almanac (January 1845) dit: WORTHY OF ATTENTION. Alleen zoo, in dit verband, als toespeling op die advertentie, verdient de grap haar ruim 90-jarig leven. Collega's, weest | |
[pagina 204]
| |
voorzichtig met citaten. Citeeren is haast even gevaarlijk als trouwen, en laat mij dan ook deze broederlijke vermaning aldus mogen besluiten: WORTHY OF ATTENTION. Haarlem. TRENITÉ. |
|