Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Hoe Iesaias gheroepen is, ende ghesonden, Hoe t volck verhart in boosheden, ende daeromme gheplaecht sal worden.

Dat .vi. Capittel

1

⁺INt iaer als die Coninck Vsia sterf, ⁺ soo sach ick den HEERE sitten op eenen hooghen ende verheuen stoel. Ende sinen soom veruullde den Tempel,

+ A vers 1

+ ij.pa. vi

2

dye Seraphim stonden bouen hem, ende een

[p. *]

yegelike hadde ses vloghelen, metten tween decten si haer aensichte, ende metten tween bedeckten si haer voeten, ende metten tween vlogen si.

3

Deene riep totten anderen, ⁺ ende sprack. Heylich, Heylich, Heylich is dye HERE Sebaoth. Alle landen sijn van sijnder eeren vol.

+ Apo. iiij

4

Den dorpel beefde van die stemme haers roepens, ende dat huys wert vol roocx.

5

Doen sprac ic. Wee mijnder. Ic ben een bedoruen man. ⁺ Want ic ben een mensche van onreynen lippen, ende woone ooc onder een volck van onreynen lippen, Wandt ick hebbe den Coninck den HEERE Sebaoth gesien met mijnen oogen.

+ B vers 5

6

Doen vlooch een vanden Seraphin tot mi, ende hadde een gloeyende kole in die handt die hi met een tanghe vanden outaer ghenomen hadde,

7

ende hy roerde mijnen mont, ende sprack. Siet, hier mede sijn die lippen gheraeckt, op dat uwe misdaet van v ghenomen souden worden, ende dat dijne sonden versoent sijn

8

Ende ic hoorde die stemme des HEEREN, dat hi sprac. Wien sal ic doch seynden? Wye sal onse bode sijn? Ende ic seyde, Hier ben ick, seyndt mi. Ende hi sprac, ⁺ Gaet henen, ende spreect tot desen volcke.

+ mat. xiij Lu. viij. ac. xxiiij

9

Hoort ende en verstaets niet, Sietet, ende en kennes nyet,

10

Verhardt dat herte van desen volcke, ende laet haer ooren dick sijn, ende verblint haer ooghen, op dat si met haren ooghen niet en sien, noch met haren ooren niedt en hooren, noch ooc niedt en verstaen met haer herte, op dat si haer bekeeren mochten, ende ghenesen.

11

Mer ic sprac HEERE, Hoe langhe? Hi antwoorde. Tot dat die steden woest worden, sonder inwoonders, ende die huysen sonder lieden, ende tot dattet veldt gansch woest ligge.

12

Want die HERE sal dat volck verre wech doen, so dattet lant gansch verlaten sal liggen.

13

Nochtans sal dat thiende deel daer in blijuen. Want si sullen wech gheuoert, ende verheert worden, gelijc als een eyke ende Linde, die welcke den stam behouden al worden haer bladeren afghestooten. Ende sulcken stam sal een heylich zaet sijn.