Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus



[pagina 85]
Ga naar tekstkritische notentekstkritische noten XXV. Van din dat si bekirde heren Thimere met haren beden. Oc was tin tide en riddre goet, 8530[regelnummer] Rike ende wert, wijs ende vroet Die was vermart ende oc bekant In Vlaendren beide ende in Brabant; Mijn her Thimeer die riddere hit. Wat hem oc sider es geschit, 8535[regelnummer] Wildijt verstnen, dat seggic u: Ga naar margenoot+Die rike man, hi was baillu Van beiden londen ende wale Voldede in beiden altemale Dat hem bevolen was te doene; 8540[regelnummer] Want hi was vromech ende koene; Oc was hi hovesch ende melde; Beide over Senne ende over Schelde Was hi baillu in beiden londen, Alse ons noch seggen diene kanden. 8545[regelnummer] Die riddere mar, die rike man, Daer ic u seggen af began, T Aiwires hadde en kint begeven Dat leidde en wel geraket leven Wel lange sider mettin nonnen, 8550[regelnummer] Want het dis hevet ijonc begonnen. Wildi noch horen van din kinde? Ic seggu dat het Gode minde Wel lange sent met goeder trowen, Want het wart ene van din vrowen 8555[regelnummer] Die meest vermart darbinnen waren. Te derre dochter es gevaren Die rike man op enen dach, Gelijc dat hijs tevoren plach Ende oe geplogen hevet sent. 8560[regelnummer] Die dochter, die in har convent Tin tiden was, doe si vernam Dat hi aldaer gevaren quam, Nam si din orlof ende ginc In dat parloer, dar sine ontfinc 8565[regelnummer] Met blider herten ende in hoegen. Ga naar margenoot+Wis oc die dochter heft geplogen Daer, eer si van din vader schit, En salic achterlaten uit: Si wiste wel dat hem die moet 8570[regelnummer] Te werelliken saken stoet, Gelijc dat men van selken lieden Mach merken, die hen so genieden Der werelt, dat si sonder mide Dat meeste deel van haren tide 8575[regelnummer] Verliesen om en cranc beijach, Dat hen wel lettel vromen mach. Daromme sprac hem an met staden Die dochter, want van sire schaden Si rowe int herte binnen droch, 8580[regelnummer] Ende oc met corten warden gnoch Si wesen hevet hem gewiset Ende oc die sonden so mespriset, Dat hem daeraf en lettelkijn Vermorwt wart dat herte sijn. 8585[regelnummer] Want so die wart besneden waren Die hem toebrachte al sonder sparen Die dochter wijs ut haren monde, Dat hi bedekken nit ne conde Sijns selves wesen met onschoude. 8590[regelnummer] Mar weder hi woude of en woude, Hi es gegangen hare in hant; Want hi hemselven schuldech vant Van allen dis hi was betegen. Daeromme en sprac hi uit dar iegen, 8595[regelnummer] Mar bat dar dochter met omoede Ga naar margenoot+Dat si hem so in staden stoede Met hare beden, dat si mochte Genade vinden, ende sochte Oc an die vrowen van darbinnen 8600[regelnummer] Dat selve, die met harre minnen Ter Godes hulden waren comen. Die dochter, die wel heft vernomen Dis heren wart, al sonder beide Antwerdde weder ende seide: 8605[regelnummer] ‘Owi, gebenedijde Got, Die over al hebt u gebot, Des motti sijn gedanket sere!’ Darna so sprac si toten here Ende seide: ‘Werde vader mijn, 8610[regelnummer] Wildi dan wel berechtet sijn Van allen din dattu behoert, So dat die viant, die verdoert U herte noch met sinen treken Daer hi met pleget avebreken 8615[regelnummer] Die dogt, ende hevet tote nu Verleidet, vluchteen si van u, So blivet hir, ende ic sal gaen Daerbinnen wert, daer ic sal saen Degene vinden, die u sal 8620[regelnummer] Berechten ende seggen al Wis u behoevet ende geven Wel goeden raet, hoe gi u leven Met beternessen selt vereleren Ende alle saken, die u deren, 8625[regelnummer] Verwinnen selt met goeden seden; Ga naar margenoot+Oc sal si u met haren beden Beijagen wel die Gods genade.’ - ‘Vergave Got dat si dat dade,’ Die riddere seide, ‘ende ic van sonden 8630[regelnummer] Bi haren rade worde ontbonden! Te rechte soudic wesen vro
[pagina 86]
Wart dat het mi gevile also Als ic vernomen hebbe nu. Daromme, dochter, biddic u 8635[regelnummer] Dat gi mi haren name segget Ende oc in minen monde legget Die wart, daer icse na den sede Van desen sal begruten mede, Want lettel hebbic des geplegen.’ 8640[regelnummer] Doe sprac die dochter wel gedegen Die schire wart verhoeget sere: ‘Owi, vergave Got, die Here, Dat ghijs in goeden wille wart! Der vrowen name hi es Lutgart; 8645[regelnummer] In Haspengowe ende in Brabant Es dese name wel bekant Beide onder arme ende onder rike; Want hir van verren dagelike So comen beide rike ende arme, 8650[regelnummer] Die bidden dat si hars ontfarme Van din dat igewelken dert. Opdat gi, vader, dan begert Ontcommert sijn van uwen sonden, Daer gi gevult u met gebonden 8655[regelnummer] Alnoch, so radic u dat gi Ga naar margenoot+Die maget edel ende vri Ontbiedet ende ontdekot hare Wat u mescomt al oppenbare; Ende alse gi hare hebt betoget 8660[regelnummer] Al die mesquame die gi doget, So seldi bidden voert der vrowen Dat si u si te goeder trowen Gehelpech ende gave raet Hoe gi der sondeliker daet 8665[regelnummer] Voertane meer u selt onttin, Ende u late eenen sijn van din Daer si doet over iegedage Die heden ende grote slage Van disciplinen dikke ontfaet.’ - 8670[regelnummer] ‘Dit salic gerne doen: nu gaet, Want het es tijt dat ic begeve Der dompheit ende in paise leve Van herten’, sprac die rike man, ‘Opdat mi Got der eeren an. 8675[regelnummer] Nu gaet ende haelt die vrowe goet.’ Mettesen op die nonne stoet Ende es gegaen al dor din pant Tote in die kerke, daer si vant Die vrowe liggende in gebede. 8680[regelnummer] Nu hort wat die ijonfrowe dede: Doe si ter maget quam gegaen, So gaf si hare en teeken saen Dat men se gerne soude spreken Daerbuten. Dos enwege streken 8685[regelnummer] Die vrowen beide al moetgemeene Ga naar margenoot+Tin riddere wert, die was allene Darbuten bleven ende ontbeidde Lutgarden, die die dochter leidde So verre, dat si al tesamen 8690[regelnummer] In dat parloer gegangen quamen Daer si din here allene vonden, Die besech sat met sinen sonden, Dire hem vermaent en lettel eere Die dochter hadde. Mar die here, 8695[regelnummer] Doe hi die vrowe comen sach, Sprac hi: ‘Got motu goeden dach Verleenen, vrowe!’ - ‘Got lonu!’ Si seide weder, ‘her baillu; Oc weset hir groet willecome!’ 8700[regelnummer] Doe tastte voert na sine vrome Die ridder ende bat der maget, Tirst dat hi hadde en deel geclaget Der fauten dine meest verswarden, Dat si met haren suten warden 8705[regelnummer] Hem gave raet, hoe hi sijn leven Voertane meer al sonder sneven So leiden mochte ende sonder blame Dat hi ter Godes hulden quame. Oc bat hi voert der maget fijn 8710[regelnummer] Dat sine wilde laten sijn Met haren vrinden int getal Die si der Gods gewout beval Met haren beden iegedage. Die dochter oc, die gerne sage 8715[regelnummer] De beternesse van den seden Des vader, die al ombesneden Ga naar margenoot+Noch waren meer dan int gevoech, Tirst dat hi selve lange gnoch Gesproken hadde ende oc met staden 8720[regelnummer] Van sire beden hem ontladen, Wel saen dat si din mont ontploec Ende halp din vader hidden oc. Aldos so baden beidegader Der vrowen, dochter ende vader, 8725[regelnummer] Dat sine ontfinge in die weldaneGa naar voetnoot1 Van haren beden, daer si ane Lit hebben plecht al sonder toren Alle hare vrint, die si vercoren Hadde in gerechter karitaten, 8730[regelnummer] Ende si met hen hem wilde laten Oc deelen an dat selve goet Dat hen wel dikke in staden stoet. Doe dese bede was volcomen, Die maget, die wel heft vernomen 8735[regelnummer] Warwert gedroech dis heren tale Ende oc der dochter, die so wale Hem halp volbrengen sine bede, Hen beiden saen bekinnen dede Verstandelike ende oppenbare,
[pagina 87]
8740[regelnummer] Dat hare bede ontfangen ware Van desen stukken; ende saen Die maget edel heft gedaen En cort collacikijn din here, Daer si hem in mesprijsde sere 8745[regelnummer] Die sonden ende die mesdede Daer hi hemselven met in schude Ga naar margenoot+Wel dikke al willens hadde brachtt. Daerna so heft si hem gesachtt Din orewoet van sire herten, 8750[regelnummer] Dat si hem selve dede smerten Mettin dat sine also kastijde; Want sine in hogen ende blide Oc makde weder altehant, Mettin dat hi wel ondervant 8755[regelnummer] An hare wart ende heft verstaen Dat sine bede was ontfaen; Want hem gelovde over lut Lutgart, die fine Godes brut, In goeden trowen dat si soude, 8760[regelnummer] Indin dat hi allene woude Van swaren sonden hem onttin Voertane meer, ende oc indin Dat hi it achtte op sine bate, Vor Gode sijn sine advocate 8765[regelnummer] Met haren beden, daer si mede Wel menech goet beijagen dede Hen allen daer si over bat. Oc hevet si gelovet dat Din here ende oc der dochter sijn 8770[regelnummer] Dat sine soude laten sijn Deelechtech gerne, opdat hijs rochte, An al dat si beijagen mochte Met beden of met disciplinen, Met vastene of met andren pinen, 8775[regelnummer] Ende oc an ander har gewin Daer si harselven ufende in Ga naar margenoot+Getrowelike in allen tide. Dis hebben hare al sonder mide Met blider herten beidegader 8780[regelnummer] Gedanket docter ende vader. Mar doe die maget wel gerakt Din riddere hadde aldos gemakt Blide ende vro metterre saken, So hevet si met suter spraken 8785[regelnummer] Orlof an hen genomen saen Ende es darbinnen wert gegaen. Oc es te lande wert geeregen Die riddre sijns ambachtes plegen Gelijc dat hijs tevoren plach. 8790[regelnummer] Mar hoe die maget, die wel sach Din riddere ondercomen sere Van sonden, sider halp din here Met harre beden, salic u Voert seggen, wildijt horen nu: 8795[regelnummer] Tirst dat die maget dat gelof Ontfangen hadde int Godes hof, Began si stichten een gedinge Stark ende groet; want sonderlinge Met haren beden si began 8800[regelnummer] Te taelne vor din riken man. Hort hare in welkerhande wise: Te Gode van din paradise, Die rechtere es altoes getrowe In allen saken, heft die vrowe 8805[regelnummer] Die sake tsridders altehant Beroepen iegen din viant, Ga naar margenoot+Die rechtes hem vermeten woude Noch an din man, dis hi ne soude Nit lichte af hebben oc gestaen, 8810[regelnummer] En hadt die maget fijn gedaen, Die bat din rechtere op genade Dat hi din man vonnesse dade Van allen stukken, daer hem af Die viant noch kalange gaf; 8815[regelnummer] Want sidermeer dat hi der sonden, Daer hi so vaste met gebonden Tevoren was, hem welt onttin Voertane, al hevet hi maschin Mesgrepen dikke in sinen daden, 8820[regelnummer] Der eweliker Gods genaden En hevet hi nit so vertegen Men ne moget allegeren iegen. Mach si vonnesse dan vercrigen Int Godes hof, si sal doen swigen 8825[regelnummer] Din kalengirre ende oc verijagen, Die Gode selve welt ontdragen Sijn recht ende oc der silen thare. Want het beide ongevoege ware Ende oc onrecht geliker wise, 8830[regelnummer] (Dat wel die vrowe goet van prise Betoget heft in din gedinge) Dat sonder redene onderginge Gode imen dat hem toebehoert. Oc hevet si geproevet voert 8835[regelnummer] Dat het wel volgen nit ne soude Dat men die vriheit breken woude, Ga naar margenoot+Daer elke sile op enen tijt Van Kerste mede was gevrijt, Dic kerstenliken name dreget, 8840[regelnummer] Gelijc dat die scrifture ons seget; Dewelke vriheit es so selk Dat alre kerstene igewelc, Die hem der sonden welt onttin, Din viant lichte mach ontflin. 8845[regelnummer] Die hem van sonden welt gematen, Al hevet hi din wech gelaten Bi wilen van onnoselheiden, Welt hi met onderschedechheiden Ten rechten wege wedercomen, 8850[regelnummer] Daromme en werdt hem nit genomen Die vriheit van der Gods genaden.
[pagina 88]
Bidis so ginc met goeden staden Vor desen mensche so plaidiren Lutgart, die vrowe goedertiren, 8855[regelnummer] Met starken beden, datter af Also Got die sentencie gaf Dat hi behouden sonde bliven, Opdat hi liete in hem becliven Die Godes gracie, die die maget 8860[regelnummer] Lutgart hem weder heft beijaget. Want so gehandelt es die sake Van hare: welt hi met gemake Voertane in sinen tide leven, Welt hi den raet din hem sal geven 8865[regelnummer] Lutgart, die vrowe goedertiren, Te sire baten wert bekiren Ga naar margenoot+Voertane meer, also dat hi Daeraf in ufeningen si, So sal met eeren ende vromen 8870[regelnummer] Die dinc te goeden pointe comen; So sal die rive Gods genade, Die noch in commer noch in schade En laett dengenen vallen nit, Die hem der boser werke onttit 8875[regelnummer] Ende af der sonder willet staen, Te beternessen hem ontfaen. Oc hevet hem die vrowe goet Verworven gracie ende spoet, Warmet hi des sal mogen plegen. 8880[regelnummer] Mar watter sider taelde iegen Die viant, die van derre dinc Wel grote moijenesse ontfine, En salic u nit achterlaten. Hi was so sere ende utermaten 8885[regelnummer] Ter maget wert verbolgen dis Dat si dos stoet na sijn verlis, Dat hijt verhelen nit ne conste. Mar hoe hi toegen sent begonste Din toren moet din hijs verdroch, 8890[regelnummer] Die meerre was dan int gevoch, Ende oc met welkerhande warden Hi hem beclagde van Lutgarden, Der maget edel ende vri, Sal ic u seggen, hort na mi: 8895[regelnummer] Tin selven tiden was aldaer Begeven ene vrowe maer Ga naar margenoot+Van heilechheiden ende cont, Die vaste in karitaten stont, Ende op die starke Godes minne 8900[regelnummer] Dat sondement van haren sinne Geveslet hadde also met staden, Dat si was wert der Gods genuden. Op enen dach so was gelegen Ende ere beden soude plegen 8905[regelnummer] Die vrowe goet op hare knin; Die viant, die noch was van din Vergrammet sere ende utermaten Dat hem Lutgart en wilde laten Gebruken uit dis hi tevoren 8910[regelnummer] Gebroken hadde al sonder toren, Hi quam met hastechheiden groet In menschen wise, alse een die noet Van binnen doeget ende rowe, Gestreken tote aldaer die vrowe 8915[regelnummer] Gekuilt in harre beden lach. Mar nit ne boet hi goeden dach Din goeden wive na den sede, Bidis si hem nit lieve en dede In dire wijs dat si so sere 8920[regelnummer] Har herte vugde an onsen Here Met innechliker eenechheiden; Mar hastelike al sonder beiden Sprac hi hare an al sonder gruten, Met fellen warden ende onsuten 8925[regelnummer] Ende seide: ‘Alselkene overdaet, Alse hir en out verwaten quaet Ga naar margenoot+Nu doet, en hordic noit eer! Dat es Lutgart, die mi mijn seer Verniwen doet met harre ghilen; 8930[regelnummer] Want si mi nu te derre wilen Ontdingen welt ende ondergaen Mijn recht, daer ic hebbe in gestaen Sonder kalange ende sonder clage Der ijare vele ende oc der dage, 8935[regelnummer] Dat es Thimere, minen vrint, Die mi met trowen heft gedint Wel langen tijt in din ambachte, Daer ikken omme dartoe brachte Dat hi mi soude al sonder wanc 8940[regelnummer] Gedinstech bliven even lanc Dat hi gedurde in desen live. Mar nu benie bi enen wive Geroeft van desen rechte mijn. Vermaledijt so motsi sijn! 8945[regelnummer] Dat es Lutgart, die quene wreet, Die mi beraedt wel menech leet Met haren beden! Mar nochtan So clagic meer nu desen man Dan alt verlis ende al die schade, 8950[regelnummer] Die si met haren dommen rade Mi heft beraden hir tevoren; Want ikken hadde meer vercoren Dan al dandre omme dat Dat hi eerliker ende bat 8955[regelnummer] Mi dienen plach dan imen el. Mar nu makt hi met mi sijn spel, Ga naar margenoot+Want hi mijns weder welt vertijen. Dis motse Got vermaledijen Ende hare geven quade vart 8960[regelnummer] Die hem dat raedt! Dat es Lutgart Van Sainterron, dat wreede wijf, Die so stiborijsGa naar voetnoot1 ende stijf
[pagina 89]
Es iegen mi, dat ic en mach Nit sijn met rasten enen dach. 8965[regelnummer] Want alsic proijen it beijage, Gevallet dat sijs hevet elage Van imene ende si dat weet, So es die wrake dan gereet, So wrekt sijt over mi wel sware. 8970[regelnummer] So doe mi Got oc over hare! So sal hi, welt hi rechtes plin! Mar enme sal mi dat gescin, Dat wetic wel, want hi mi des Dor haren wille ononstech es. 8975[regelnummer] Mar nit ne clagic nu so sere Van allen dat si wilen eere Heft dikke iegen mi mesdaen, So dat si mi welt ondergaen Nu terre wilen minen vrint 8980[regelnummer] Die mi met trowen heft gedint In sinen tide al tote nu, Dat es Thimere, din baillu. Maer moet hare emmer des gewerden, Si saelt wel lange moten herden 8985[regelnummer] Eer sine mi sal af gebreken, Hebbic gebruc mire ouder treken. Ga naar margenoot+Nochtan, wart dat mi so mesfile Dat ic gemessede an die siele, Sijn lijf dat blijft mi doch te pande; 8990[regelnummer] Dat sal doch liden dor mine hande Wille of en wille an haren danc, Dis wilic wedden, eer it lanc! Nu laetten houden sijn rabat; Ic wedde ic sal hem seggen mat 8995[regelnummer] Tin inde van din schakespele Daer ic alselker liede vele Te swaren matte mede bringe. Nu laetten haijen sijn gedinge Ende hem beworpen sine sake; 9000[regelnummer] Ic sal antwerden met gemake Nit over lanc, mar harde saen. Al heveten mi ondergaen Lutgart, dat ongehire wijf, Ic saels mi nemen an sijn lijf 9005[regelnummer] Ende an sijn goet; dat blieft mi doch An haren danc te pande noch; Dat salic hem onttrekken so Dat ikken maken sal onvro Ende onverduldech in die schade. 9010[regelnummer] Dan sal hi van Lutgarden rade Beelagen hem, die hem gherit Dat hi mijns loechende ende nit In minen dinste wilde bliven; Dan sal hi weten hoe men wiven 9015[regelnummer] Ende ouden quenen moet geloeven, Die domme liede so verdoeven Ga naar margenoot+Met haren borden, dat si laten Den rechten wech van harre baten Ende ommegaen die valsche pade, 9020[regelnummer] Warbi si comen dikke in schade Ende in meswende. Also maschin Sal desen riddere oc geschin; Dis mach hi sijn also gewes Alse hi sijns doemesdages es.’ 9025[regelnummer] Doe dese wart gesproken waren, So voer enwech die evelbarenGa naar voetnoot1 Al sonder langer letten it; Want hi dantwerde so onttrit Die hem die vrowe geven soude 9030[regelnummer] Waert dat hi daer it merren woude, Dat sijs gemessede altehant. Mar wildi weten, die viant, Die gerne lieget ende altoes Es ongewarech ende loes, 9035[regelnummer] Of hi oc it can seggen waer? Ya hi, en rechten trowen, mar Dat comt hem al van quaden arde; Want daer hi mach met waren worde Doen imene evel ochte leet, 9040[regelnummer] Daer es die waerheit hem gereet. Dis selves heft hi nu geplogen; Al hevet hi masschijn gelogen In somen warden die hi sprac Daer hem der waerheit in gebrac; 9045[regelnummer] In din nochtan dat hi so sere Hem heft vermeten van din here Ga naar margenoot+Dat hi van haven ende schatte Hem soudo schak met enen matte Saen seggen, alse hi dede sent, 9050[regelnummer] Daeran en loech hi nit entwent. Want sent daerna in corten dagen Began die riddere hem beclagen Dat hem algader metter doet Onttrokken wart sijn quikkenoet; 9055[regelnummer] Want altehant orss ende part, Stire ende render so verswart Met plagen worden altesamen, Dat si te lives inde quamen; So daden beide ram ende ooGa naar voetnoot2. 9060[regelnummer] Dis was die riddere vele onvro, Din selker schaden so verwis Dat hi hem sent beclagde dis Wel menechwerven; mar nochtan Verloes noch meer die rike man;
[pagina 90]
9065[regelnummer] Want beide selver ende gout, Dis hi doe hadde in sijn behout Vele ende gnoch, in corter stont Oc wart gesieletGa naar voetnoot1 al in gront; Dis hi verdroch wel menech seer. 9070[regelnummer] Nochtan so hevet hi noch meer Verloren sent; want an sijn erve Hi moste suken sijn bederve Tirst datter haven hem gebrac Die hem die viant al onttrac. 9075[regelnummer] Mar so hi landes meer vercochte, So hi hem wers bedragen mochte Ga naar margenoot+Mettin dat hem noch overbleef; Dis hi wel menech ijammer dreef. So lange Got gewerden lit 9080[regelnummer] Din viant, die ne sparde nit Dis ridders goet no groet no clene, Dat hi beschaven wart so rene, Dat hem te lesten dor die noet Gebeden sider wart dat broet. 9085[regelnummer] In een godshus, daer ic u af En lettel eer te horne gaf, Dat es dat hus van Haffelghem, Daer hevet sent beijaget hem Dat broet en prinche die ne kande, 9090[regelnummer] Dat was die here van den lande. Bi sinen wille, want hi dat Begerde, in dese elosterstat So wart begeven sent die here. Dat hem so wonderlike sere 9095[regelnummer] Tin tiden vaerde ende utermaten, Dat hi die werelt nit gelaten En hadde noch dat broet ontfaen, En hadt die schade nit gedaen Van allen sinen groten goede, 9100[regelnummer] Ende oc dat werellic ermoede Dat al te swar hem over quam. Mar na dat ikker af vernam Sent van dengenen diene sagen Aldaer die swarte cleder dragen, 9105[regelnummer] So seggie u dat hi hem sent So wale proefde in dat convent Ga naar margenoot+Van Haffelghem te sinen tide, Ende oc so wale al sonder mide Die ordene hilt na sine macht, 9110[regelnummer] Daer hem toe gracie ende kracht Verleende Got, die melde vader, Dat hi bestaedde sent algader Wel sinen tijt ende oc met vromen Sent es te goeden inde comen. 9115[regelnummer] Dis hebbe danc Lutgart, die maget, Die hem die gracie heft beijaget Warmet hi quam ter Gods genaden Ende oc van sonden wart ontladen, Al waest ondankens, alsic u 9120[regelnummer] Vertrokken hebbe tote nu, Dis evelbarens, diene soude Masschin met luste of met gewoude Hem onderdanech bliven don, En hadt gedaen dat orison 9125[regelnummer] Lutgarden, dar si met ontfant Ende oc ontdingde din viant Die siele, al bleef dat goet verloren, Dis hi darf hebben clenen toren; Want die te Gode hen bekiren, 9130[regelnummer] Des goeds en mach hen nit failliren, Des goeds, menic, sonder getal Dat emmermeer geduren sal.	[tekstkritische noot]8581 l. Sijn wesen. Vgl II, 8589. 8584 vermorwt te lezen als vermoruut. 8590 weder te lezen als weer. 8595 l. der dochter. 8609 Ende zooals meermalen te lezen als end of en. margenoot+ f.150v^o. margenoot+ f.151r^o. margenoot+ f.151v^o. margenoot+ f.152r^o. [tekstkritische noot]8657 l. ontdekket. - 8663 l. geve. margenoot+ f.152v^o. margenoot+ f.153r^o. margenoot+ f.153v^o. voetnoot1 d. i. Weldaden, goede werken, verdiensten. Misschien is het het mw. van het deelw. weldaen van weldoen. De vorm is mogelijk, evenals onderdaen van onderdoen, (Vgl. ook Mnl. Wdb. 2, 239) doch is elders nog niet gevonden. [tekstkritische noot]8757 l. gelovede. - 8780 l. dochter. [tekstkritische noot]8822 l. mochter (?). - 8835 l. voegen. margenoot+ f.154r^o. margenoot+ f.154v^o. margenoot+ f.155r^o. margenoot+ f.155v^o. [tekstkritische noot]8875 l. sonden. [tekstkritische noot]8953 l. alle. margenoot+ f.156r^o. margenoot+ f.156v^o. margenoot+ f.157r^o. margenoot+ f.157v^o. voetnoot1 d. i. verhard, vijandig eig. hardnekkig(?). zeer zeldzanm woord en in dezen vorm, die vreemd is, nog niet in het Mnl. gevonden. Stiborich vindt men Denkm. 3, 116, 60. Vgl. eng. stubborn. Van een last gezegd, in den zin van niet meegevend, moeilijk te dragen, of ook hard, staat het woord Boeth. 294 c: ‘als die eene zware stiborighe burdine draeght up den hals.’ margenoot+ f.158r^o. margenoot+ f.158v^o voetnoot1 Zie bij vs. II, 3330 en vlg. vs. II, 9121 en evelschalk II, 13441. 9038 l. warde. - 9042 l. masschin. margenoot+ f.159r^o. voetnoot2 d. i. ooi. Vgl. mnl. ouwe, ohd. ou, hd. aue, en ndl. oonen, lammeren. voetnoot1 d. i. geseilt; vgl. mhd. sigelen. De uitdr. in den gront seilen komt ook voor Sp. d. Sonden 6454 en in het Mnd., doch nog niet in de ruimere opvatting verderven, doen verloren gaan, zooals hier. margenoot+ f.159v^o. margenoot+ f.160r^o.

Vorige Volgende

XXV. Van din dat si bekirde heren Thimere met haren beden.