Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XXVII. Van din dat si Resplenden vorseide dat si van haren coringen genesen soude in goeden vriendage. Ga naar margenoot+Oc was ene andre in din dagen Die hare oc dikke plach beclagen Van koringen, daer si was mede Verladen na dergerre sede 9765[regelnummer] Die ommegaen met selken dingen Daer si henselven mede bringen In groten commer ende in pine Van herten, daer oc in te sine Behorde derre, daer ic u 9770[regelnummer] Gesegt af hebbe tote nu, Die hare warp in groet verdrit Van herten, alse oc es geschit Dergerre, dire ic doe gewach, Bidis si oc dis selves plach. 9775[regelnummer] Daeromme soude mi wel dunken Gevuge, eer imen liete ontfunken Sijn herte van din quaden vire (Daeraf besinget werden schire Die herten van din dommen lieden 9780[regelnummer] Die alles willen hen genieden Ende dat si sien, ende dat si horen, Ende oc din viant hen verdoeren Al willens laten sonder were), Dat si din valschen drogenere 9785[regelnummer] (Die wilen in serpentes wise Quam crupende in din paradijse, Aldaer hi beide Adame ende Yeven Din appel dede so gelieven Ga naar margenoot+Dat sire in beten sonder mide) 9790[regelnummer] So vromelike in allen tide Verijagede ende slote voere Van din consente sijn die doere, Dat hi der herten nit ne conde Genaken, dire hi gerne ontpronde, 9795[regelnummer] Opdat hi mochte, din consent. Hadde oc gedaen also Resplent (Dat was die name van der nonnen, Daer ic u hebbe nu begonnen Te seggene af), so hadde si 9800[regelnummer] Behouden, wel geloevets mi, Die vriheit dar si ave schit Do si din viant comen lit So na der herten, dat sire af Swar dogen sent har selven gaf. 9805[regelnummer] Want ic u segge in rechten trowen Dat si so sere wart teblowen Van koringen sent dat si hare Genaken lit din drogenare, Ende oc ant herte so genopt, 9810[regelnummer] Dat si welna was al onthopt Eer si dis leedes avequam;
[pagina 97]
Want die viant, die even gram Ende allewege es even wreet Ten mensche wert, bidis hi weet 9815[regelnummer] Dat Got die menschen heft verkoren Tin rike dat hi heft verloren Ende alle die gesellen sijn, Hi ginc dat arme nonnekijn Ga naar margenoot+So stoken ende quellen mede, 9820[regelnummer] Dat hijt welna verwoeden dede; Want beide commer ende noet Van koringen het dogde groet Nacht ende dach, vroch ende spade. Daeraf ontfruchtte so die schade 9825[regelnummer] Resplent, die nonne, dat si dis Wel dikke clagde har verlis Iegen die nonnen van daerbinnen. Mar nit ne conde si gewinnen Dor bede noch dor andre daet 9830[regelnummer] Volmakde raste noch verlaet Van haren doegene even lanc Dat se so hilt in sijn bedwanc Die viant bi din Gods gedoege. Mar wildi dat ic u betoege 9835[regelnummer] Met corten warden hoe Resplent Van desen wart ontladen sent, Ic segget u: Die rike vader, Die melde Got, die weet algader Wat so men doet in erterike, 9840[regelnummer] Bidis hi sach so ijammerlike Resplenden herte gaffolert, So hevet hi hare inspirert Bi sinen wille op enen tijt Dat si der magt gebenedijt, 9845[regelnummer] Lutgarden, soude ontdekken al Din commer dar si ave qual, Ende hare bidden dat si wilde Dis trostes hare wesen milde, Ga naar margenoot+Din si nonsseide man no wive, 9850[regelnummer] Mar even melde ende even rive Dis emmer was al sonder sparen Hen allen dis geniedechGa naar voetnoot1 waren. Aldos beraden tenen stonden Daer si die maget hevet vonden 9855[regelnummer] So quam Resplent, ende altemale Der vrowen seide al sonder hale Van harre qualen die meswinde. Darna so bat si met geninde Der wehgerakder Godes brut, 9860[regelnummer] Dat si se dade comen ut Dis leedes, daer si was so sere Verwerret in, ende onsen Here Wilde oc met trowen hars vermanen. Des bat Resplent met groten tranen. 9865[regelnummer] Mar Godes vrint, Lutgart die goede, Doe si bevaen met droeven moede Die nonne sach, began si saen So grote ontfarmenesse ontfaen Te hare wert, dat si met trowen 9870[regelnummer] Gelovet hevet der ijonfrowen Dat si vor Gode soude wesen Hare advocate ende oc van desen Din Godes trost beijagen hare Indin dat het sijn wille ware; 9875[regelnummer] Ware oc dat sake dat het nit Sijn wille en ware, al har verdrit Dat wilde si hars selves maken. Dos heft met herre suter spraken Ga naar margenoot+Eens deels te rasten haren moet 9880[regelnummer] Gesett Lutgart, die vrowe goet. Mar hoe si dat geleeste sent, Willic u seggen: Doe Resplent Getrostet was in derre wise, So ginc die vrowe goet van prise 9885[regelnummer] Ter kerken wert, dar si te doene Plach iegedage har orisone; Darwert si ginc also beraden Die fine maget alse in staden Dire armer nonnen daer te stane, 9890[regelnummer] Ende oc dengenen tondergane Daer si noch iegen was in sperreGa naar voetnoot1. Mar eer ic u te lange merre, Willic u seggen hoe die dinc Ter Godes eren sent verginc: 9895[regelnummer] Tirst dat die maget wel gedegen Was comen dat si wilde plegen Der beden, sonder alle beide Si hare knin ter erden leide Ende een gehet begonste saen 9900[regelnummer] Dat so met goeme was gedaen, Dat Got, die coninc van den trone, Die al te horne was gewone Dat si beide eeschede ende bat, Met goeder onst oc horde dat. 9905[regelnummer] Dat hevet schire wel vernomen Die vrowe goet; want eer volcomen Die bede was, so sendde hi Der boden enen, daer hi bi Ga naar margenoot+Ontbidt hirneder sinen wille 9910[regelnummer] Den vrinden sijn lude ende stille, Te sire brut alder si lach. Nu hort wis daer die bode plach; Hi seide: ‘Got van hemelrike, Lutgart, hi motu eewelike 9915[regelnummer] Gebenedijen ende geven Met hem dat ewelike leven!’
[pagina 98]
Darna so sprac die bode voert Ende seide: ‘Maget fijn, nu hoert Wat n ontbiedet Got, die Here. 9920[regelnummer] Hi heft vernomen dat gi sere U pinet vor ene arme nonne Te taelne; want dat si gewonne Din pais van herten, dis si lange Gemesset hevet bi bedwange 9925[regelnummer] Dis argersGa naar voetnoot1 die se heft van din Geroeft, dat sonddi gerne sin, Want gi des hebt gebeden nu. Mar over waer so seggic u Dat si noch moet en stukkelkijn 9930[regelnummer] Ontbeiden; dats die wille sijn, Die alle dinc te rekkene hevet. Mar goeden troest der nonnen gevet Ende over waer gelovet hare Dat si sal binnen desen ijare, 9935[regelnummer] Welt si ontbeiden, ende oc saen Van haren leede boete ontfaen; Want op din goeden vriëndach, Din wel met rechte viren mach Ga naar margenoot+Ende eeren al goet kerstenheide, 9940[regelnummer] Indin dat si so lange ontbeide Verduldechlike, so sal si Ontbonden werden ende vri Van haren commere din si claget. Want op die wile, vrië maget, 9945[regelnummer] Dat men sal orupen ende cherkenGa naar voetnoot2 Beide in kapellen ende in kerken, Ende oc dat heilge cruce sal Din volke toegen overal, Dan sal Resplent, die nonne, wesen 9950[regelnummer] Van haren commere al genesen; Dan sal si op die selve stonde Dat si sal cussen metten monde Dat Goedes beelde, int herte binnen Van haren leede aflaet gewinnen; 9955[regelnummer] Want Godes raet also gedreget. Nu hebbic u hiraf geseget Din wille Godes ende u cont Gemakt; nu blivet dan gesont Ende ic sal wederkiren nu. 9960[regelnummer] Die sute Got hi si met u!’ Doe dese wart gesproken waren, So es die bode enwech gevaren Die hastelike denen schit. Oc stont Lutgart op ende lit 9965[regelnummer] Dat beden, ende es weder comen Daer si Resplenden heft vernomen. Mar widi weten hoe die vrowe Der nonnen commer ende rowe Ga naar margenoot+Mettire antwerden heft gesachtt 9970[regelnummer] Die si van bedene hadde brachtt, Ic saelt u seggen: Doe tasamen Lutgart ende oc die nonne quamen, So sprac die vrowe: ‘Dochter mijn, Gi moget wel getrostet sijn, 9975[regelnummer] Want Got, die here es over al, Saen uwes leeds ontfarmen sal. Idoch, so moetti noch ontbeiden Ende oc met biechten u gereiden Dar iegen bat, dis sijt gewes, 9980[regelnummer] Want dat die wille Godes es. Want op din nameliken dach Dat alre menschen leet versach Die sone Gods van paradijse Ende in ens armes menschen wise 9985[regelnummer] Ant cruce naket ende bloet Geslegen hinc ende oc der doet Bekoren wilde al sonder clage, Dat es in goeden vriëndage, Ter selver wilen dat men sal 9990[regelnummer] Dat cruce anbeden overal, So seldi, schone Godes drut, Al uwes leedes comen ut Dar gi so sere af u beclaget; Oc sal die commer din gi draget, 9995[regelnummer] Alse een gedwas vergangen al, Want Got, die Here, u geven sal Din suten troest din gi begert. Nu heldet dan te Gode wert Ga naar margenoot+U herte algader ende sere 10000[regelnummer] Dankt alles goedes onsen Here.’ - ‘Raeddi mi dan dat ic ontbeide?’ Resplent, die nonne, weder seide; ‘So salic, vrowe, ontbeiden dan Ende houden vaste mi daran 10005[regelnummer] Dat gi mi hebt gelovet nu, Want ics ben seker gnoch an u. Oc benic so itoe van din Getrostet dat het sal geschin In corten stonden, maget vri, 10010[regelnummer] Dat ics itoe belove mi, Ende onsen Here al sonder wanc Met blider herten geve danc Van din dat hi mi, armer nonnen, So wel te trostene heft begonnen 10015[regelnummer] Dor uwen wille, ende u al mede, Wel vrië magt; want uwe bede Si es die mi dit heft verworven; Want over een waric gestorven Van commere, en haddi gedaen.’ 10020[regelnummer] Aldos die redene es vergaen Van desen tween. Mar hoe Resplent Genas van harre qualen sent Die si noch droch int herte binnen, Dat wanic dat gi mogt bekinnen
[pagina 99]
10025[regelnummer] Wel bi u selven sonder meer Vertrekkens; want, als ic u eer Betogede, op din selven dach Dis ic u makede eer gewach, Ga naar margenoot+Ende op die namelike stonde 10030[regelnummer] Dat si dat cruce metten monde Gekusset hadde al oppenbare, Wart si van binnen wel geware Dat si was quite van der schaden, Daer si so lange met verladen 10035[regelnummer] Geweset hadde, ende al gevrijt Alse eer die magt gebenedijt Van Godes halven hare ontbant, Ende oc die raste weder vant Van herten, die si daer tevoren 10040[regelnummer] Bi Gods gedoege hadde al verloren. Aldos so heft Lutgart, die werde, Resplenden dat si so begerde Vercrigen don met harre beden; Dos es terasten ende in vreden 10045[regelnummer] Die nonne bleven ende sere Des goedes dankende onsen Here.	[tekstkritische noot]9784 l. hi. margenoot+ f.171r^o. margenoot+ f.171v^o. [tekstkritische noot]9848: Aan den voet van fol. 172 r^o. leest men: Den viant es lief dat men de coringen heelt ende hem es leet dat mense oppenbaert [tekstkritische noot]9859 l. welgerakder. [tekstkritische noot]9878 l harre. - 9896 l. dar. margenoot+ f.172r^o. margenoot+ f.172v^o. voetnoot1 d. i. verlangend, belust. Vgl. Mnl. Wdb. op genieden. Het woord is hier voor het eerst gevonden. margenoot+ f.173r^o. voetnoot1 Vgl. II, 9150. margenoot+ f.173v^o. [tekstkritische noot]9967 l. wildi. [tekstkritische noot]9971 l. tesamen. voetnoot1 d. i. leed, verdriet. Hd. ärger. Het woord was in de oudere germ. talen nog niet aangetroffen. margenoot+ f.174r^o. voetnoot2 d. i. rondgaan; ofra. cherquer, cerquer, fra. chercher. Vgl. II, vs. 9988 vlgg. margenoot+ f.174v^o. margenoot+ f.175r^o. margenoot+ f.175v^o.

Vorige Volgende

XXVII. Van din dat si Resplenden vorseide dat si van haren coringen genesen soude in goeden vriendage.