Leven van Lutgart

(1899)–Anoniem Lutgart, Leven van– rechtenstatus


XXVIII. Van din dat si en kint genas van den groten evele. Hort noch en ander, goede liede, Dat an din stonden noch geschiede, Daer oc Lutgart, die fine maget, 10050[regelnummer] Lof ende prijs heft an beijaget, Want het die Godes wille was Die sire brut wel onste das Ga naar margenoot+Dat si gehoeget worde in prise. Nu hort in welkerhande wise 10055[regelnummer] Het es geschit dat hebbic u Te seggene oc begonnen nu: Tin selven tiden dat Lutgart Dos achter lande was vermart, So was in die geburte en wijf 10060[regelnummer] Die leidde en arm, onsalech lijf Ende een becommert; want se sere Gegheecelt hadde Got, die Here, Met ere ijammerliker plagen; Want si en kint in haren dagen 10065[regelnummer] Vereregen hadde, alsic dar las, Dat met epilemsiën was Beswart (dar Got af hoede ons allen!), So dat het dikke moste vallen Ende oc gequellet sijn onsachte 10070[regelnummer] Beide alle dage ende alle nachte. Dit was die commerlike noet Dar si die pine af doegde groet Ende onvertrekkeliken rowe; Want se die moederlike trowe 10075[regelnummer] Meer quetchede op so welken dach Dat si din kinde naken sach Dat ongemne, dan ic u soude, Al wart dat ics mi pinen woude, Betogen of vertrekken mogen. 10080[regelnummer] Oc was so lange des geplogen Ende dit geherdet, dat sire in Welna algader haren sin Ga naar margenoot+Geschoten haddeGa naar voetnoot1. Mer die Here, Die ganssen mach van allen sere, 10085[regelnummer] Dat es Got selve, hi hevet saen Din wive weder don ontfaen Din suten troest daer si was sonder. Nu hort, ic sal u tellen wonder, Ic sal u seggen hoe die dinc 10090[regelnummer] Tis wives baten sent verginc: Op enen nacht so lach die vrowe Moede ende mat van groten rowe In haren bedde vele onsachte Onslapen; want se die gedachte, 10095[regelnummer] Die allewege blift in wake In elken mensche, al si dat sake Dat die lichame onslapen es, Der rasten lit gebruken des Te min, dat si din rowe droch; 10100[regelnummer] Want si in enen drome sloch Die hare al slapende al vertrac Hars lieves kindes ongemac Ende oc dat moederlike seer, Dis si gevulde ilanc so meer 10105[regelnummer] Van din dat si din kindekine Sach doegen also grote pine. Darna so dochte al oppenbare Din droeven wive dat si hare Sach naken enen, die van verren 10110[regelnummer] Al sonder letten ende merren Gestreken quam al toter stat Of daer si stoet, of daer si sat, Ga naar margenoot+Die sprac aldos: ‘Got houdu, vrowe! Mi dunket dat gi sijt van rowe 10115[regelnummer] Verswert ende oc van ongemake. Mar woudi seggen mi die sake Waraf dat gi dos sijt verladen, Masschin soudikker toe geraden; Want ic ben een die vele plege 10120[regelnummer] Beide achter stade ende achter wege Te wandelne, ende vele weet.’ Doe sprac dat wijf aldos: ‘Mijn leet, Dis ic gevule int herte binnen, Sondic u gerne don bekinnen, 10125[regelnummer] Mijn sute vrint, indin dat gi So mochtt dartoe geraden mi, Dat ic dis doegens ave quame. Idoch, bidis ic gerne name Dis boete, mochtic die vercrigen, 10130[regelnummer] En salic u dat nit verswigen.
[pagina 100]
Van enen kinde, sute vrint, So benic moeder, dat verdint Heft ere ijammerliker wraken; Mar nit ne weet ic bi wat saken 10135[regelnummer] Dat Got din armen kindekine Laett doegen also grote pine; Want ic u segge al over waer Dat sine gheecele es so swar Daert alle dage es met teblowen, 10140[regelnummer] Dat ic verwoeden sal van rowen Hen si dat mi die Gods genade Versie van enen selken rade Ga naar margenoot+Warbi die commer, die hem dert, It cortelike si verwert. 10145[regelnummer] Want also swar es dat verdrit Dat het wel lichte swarre nit En mochte sijn na minen wane. Dat toget oc wel die gedane Van sinen doegene, alse het des 10150[regelnummer] Al vallende onderhavech es. Nu hebbic u gesegt die noet Die ic gedoeget hebbe groet Beide over tijt ende over mate. Mar op gerechte karitate, 10155[regelnummer] Mijn sute vrint, so biddic u, Dat gi mi helpt geraden nu Hoe ic des leeds moge ave comen; Want het ne werde mi benomen In corten tide, al sonder waen 10160[regelnummer] Motic der doet bekoren saen.’ Antwerde gaf die ander doe: ‘Ic hebbe wel vernomen hoe Gi hebt betoget uwe schade; Mar wildi don dat ic u rade, 10165[regelnummer] U kindekijn sal schire wesen Van sinen commere al genesen Ende gi almet van uwen sere. Nu hort din raet din ic u lere: Het staet en closter in dit lant, 10170[regelnummer] En rike, en mar, en wel bekant Omtrent, Aiwires es sijn name, Daer ene maget wel bequame Ga naar margenoot+Den riken Gode es in begevem; Die leidt en utvercoren leven 10175[regelnummer] Vor dandre alle van darbinnen, Ende oc met ghesteliker minnen Can wel din Godes wille don; Lutgart heett si van Sainteron. Wildi vercrigen dan en inde 10180[regelnummer] Des leeds, so gaet met uwen kinde T Aiwires margen in den dage Ende daer vertrekket uwe clage, Ende uwen commer telt al ut Der welgerakder Godes brut, 10185[regelnummer] Lutgarden, dan al oppenbare; So seldi werden saen geware Der baten, want u kindekijn Sal altehant genesen sijn Van sire plagen, ende, vrowe, 10190[regelnummer] Gi oc almet van uwen rowe; Want over een, dis sijt gewes, Dat Got, die vol genaden es, Van uwer commerliker schaden Wel cortelike u sal ontladen, 10195[regelnummer] Indin dat gi die vrowe goet Vor u te Gode bidden doet; Want hare bede u sal verwerven Dat gi, die meer begert dat sterven Dan lange sijn in dit verdrit, 10200[regelnummer] Van rowe en selet sterven nit, Mar blide werden ende vro. Nu pijnt u dan te doene also Ga naar margenoot+Als ic geleert u hebbe nu; So doedi wel, dat seggic u.’ 10205[regelnummer] Doe dese wart die vremde man Gesproken hadde, so began Te dankene hem met groten goeme Dat wivekijn in haren drome; Mar eer volcomen was die danc, 10210[regelnummer] Mettire onleden si onspranc; Want so har herte wart in wake Mettin dat si die sute sprake Vernomen hadde aldaer si lach, Dat si onsprongen es eer dach; 10215[regelnummer] Ende alse was onsprongen doe Dat wijf, began si al itoe Dis dromes danken onsen Here Daer si van haren groten sere Wel groet din hope binnen vant. 10220[regelnummer] Dis stont si op ende altehant Es mettin kinde enwech gestreken T Aiwires wert; dar sal si spreken Die maget edel ende goet, Die sal ontladen haren moet 10225[regelnummer] Van sinen sere ende die meswinde Bevellen toe van haren kinde. Ende alse doe t Aiwires quam Dat wijf, die maget die vernam Dat si gevraget hadde om hare 10230[regelnummer] Ende si berechtet gerne ware Van saken die si quam betoegen, Eer si die vrowe sach met ogen, Ga naar margenoot+Wart hare ontdekket al die sake Warumme si was tongemake 10235[regelnummer] Ende oc warumme dat verdrit Din kindekine was geschit. Dis hevet si en cort gebet Begonnen, dar si soude met Din siken kinde in staden staen; 10240[regelnummer] Ende alse dat was al voldaen, Stont op die maget wel gedegen Ende es tin wive wert gekregen. Ende alse quam, daer sise vant, Lutgart, so hevet metter hant
[pagina 101]
10245[regelnummer] Dat wijf har kindekijn genomen Ende es der vrowen iegen comen. Oc sprac aldos dat wivekijn: ‘Nu motti willecome sijn, Gebenedijde Godes brut, 10250[regelnummer] Dat gi nu comen sijt hir ut! Dat motu lonen ewelike Die melde Got van hemelrike!’ Oc sprac dat wivekijn noch voert Ende seide: ‘Vrië maget, nu hoert, 10255[regelnummer] Ic ben en wijf, wel sute vrowe, Die langen tijt wel groten rowe Gedoget hebbe ende (e)en verdrit Dat ic en can beschiwen nit; Ic sal u seggen bi wat saken: 10260[regelnummer] Met ere ijammerliker wraken Heft mi geplaget Got, die Here, Die mi becommert heft so sere Ga naar margenoot+Dat ic van rowen sterven wane; Want desen kinde es comen ane 10265[regelnummer] Dat evel swar, dat grote leet Dat beide fel es ende wreet Vor alle commere ende plagen Dengenen die dat moten dragen. Dat souddi weten, fine maget, 10270[regelnummer] Wart dat gi desen kinde saget Dat evel doegen dat ic seide, Dar Got af hoede al kerstenheide! Mar gi, die vol sijt van genaden Ende al dengenen plegt geraden 10275[regelnummer] Die u besuken, maget fijn, Laett mi van u getrostet sijn Gelic den andren, din gi doet Van karitaten menech goet, Ende an dit kint togt uwe doget; 10280[regelnummer] Want gi hem wel benomen moget Din swaren commer dart met es Verladen, dis benic gewes; Want Got, die here es over al, U dis onsseggen nit ne sal.’ 10285[regelnummer] Doe gaf antwerde aldos Lutgart: ‘Dat gi dos, vrowe, sijt verswart Van groter pinen die u quellet Gelic dat gi mi hebt getellet, Dat mote u Got van hemelrike 10290[regelnummer] Vergelden ende u ewelike Vercrigen don met uwen kinde Die lange blischap sonder inde!’ Ga naar margenoot+Darna so heft die maget fijn Te harewert dat kindekijn 10295[regelnummer] Don comen ende seide aldus: Benedicat te Dominus! Darna so reikede altehant Den dume van der rechter hant Die maget hovesch ende wijs 10300[regelnummer] Ende overstreec in crucewijs Dis kindes borstekijn darmede. Darna die vrowe ontpluken dede Sijn mondekijn din knapeline; Daer stac hem in Lutgart, die fine, 10305[regelnummer] Twe harre vingere ende seide: ‘Die ewelike ontfarmecheide Dis Heren, die in allen dingen Al sinen wille mach volbringen, Motu verlenen, schone ijoeget, 10310[regelnummer] Dor sine vaderlike doeget Dat u dit evel nemmermeer En mote quellen noch dat seer, Dat meerre was dan int gevoch Der liever moeder die u droch!’ 10315[regelnummer] Do sprac tin wive noch Lutgart Ende seide: ‘Vrowe, uwe walevart Motu behouden Got die goede! Nu danket Hem met bliden moede Voertane altoes van allen desen; 10320[regelnummer] U kindekijn es wel genesen.’ - ‘Owi, gehenedijde vrowe, Nu hebbedi van groten rowe Ga naar margenoot+Mijn herte ontladen,’ sprac dat wijf; ‘Got, die ontfine sile ende lijf 10325[regelnummer] Dor onsen wille, hi motu lonen Ende u met allen santen cronen Daerboven in dijn paradise!’ Na derre talen namen lise Orlof die vrowen ende schiden. 10330[regelnummer] Mar nu willic u voert bediden, Eer ic u dis en inde make, Hoe sent vergangen es die sake: Nu hort, ic sal u seggen waerGa naar voetnoot1 Dat sider lefde menech ijar 10335[regelnummer] Dat kint welverdechGa naar voetnoot2 ende al quite Dis ongemaks, daer die weewiteGa naar voetnoot3 Hem af benam die maget fijn. Gebenedijt so motsi sijn!	margenoot+ f.176r^o. margenoot+ f.176v^o. voetnoot1 d. i. tot wanhoop vervallen was. Vgl. II, 10140. Scieten heeft hier de bet. verliezen. Vgl. Mnl. Wdb. op inscieten, 3). margenoot+ f.177r^o. [tekstkritische noot]10173 l. begeven. margenoot+ f.177v^o. margenoot+ f.178r^o. margenoot+ f.178v^o. margenoot+ f.179r^o. margenoot+ f.179v^o. margenoot+ f.180r^o. margenoot+ f.180v^o. voetnoot1 Deze belofte is niet vervuld; wellicht heeft de afschrijver hier eenige verzen overgeslagen. Bij Cantimpré heet het kind Joannes. voetnoot2 Een zeldzaam woord met de bet. welvarend. Het staat ook Lsp. II. 35, 82 var., waar het hs. welvarende heeft. voetnoot3 Zie II, 3524. - 10348 l. die.

Vorige Volgende

XXVIII. Van din dat si en kint genas van den groten evele.